Good days are back, δεν έφυγαν ποτέ, εδώ που τα λέμε, πάντα ήταν ωραίες οι μέρες για μας, δε θα τελειώσει ποτέ η ομορφιά, δε θα αφήσουμε ποτέ την ομορφιά να τελειώσει και το ταξίδι θα κρατήσει για πάντα, γιατί είναι ο προορισμός μας να ταξιδεύουμε στην ομορφιά και ο λόγος για τον οποίο οι πληγές γίνονται ουλές είναι για να θυμόμαστε ότι ακόμη και σημαδεμένη η ομορφιά θα παραμένει πάντοτε και για πάντα ομορφιά.
Από κάτι που γράφω, έτσι, εδώ, για τη διάθεση της στιγμής.
Ακούω My Oblivion, Tindersticks, τους έχω αναφέρει ξανά, επανέρχομαι όποτε έχει ειδικό βάρος η στιγμή, όπως όταν καταλαβαίνεις ότι επί της ουσίας ούτε στραβός είναι ο γιαλός, ούτε στραβά αρμενίζεις. Ορθώς ταξιδεύουμε, φίλοι συνοδοιπόροι, και ενδεχομένως να αφιχθούμε κιόλας στη Σάνγκρι Λα μας, χωρίς λύπες και λοιπές εξαρτήσεις.
Και αν ποτέ ξανάρθει ο Στουάρτ και σία, παρακαλώ σας, πείτε μού το, κι αν δεν το καταλάβω, πάρτε με σηκωτή και πηγαίντε με να τον δω. Ευχαριστώ.
δε θα το αμελησουμε αμα ξαναερθει,,,να ειστε σιγουρη Αθηνά μας!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήlol, ορθώς εξέλαβες το υπονοούμενο! όλα καλά; Πετάω σε δύο ώρες και είμαι ακόμη εδώ, πόση απάθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήxoxo
Νίκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήπαρεμπιπτόντως και αποχωρώ, καιρός μου είναι, στην Ανθρωπολογία του Χώρου, που στήσαμε μαζί εκείνο το μαγικό εξάμηνο του 2007, φέτος ενεγράφησαν 89 φοιτητές!
είμαι ευτυχής, καίτοι έντρομη μπροστά στην απειλή των 89Χ2 εργασιών!!!