ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Κρήτης.
Μεγάλος έρωτας. Πολλά χρόνια, από τότε που υπήρχε ο Λούκουλλος, που δεν υπάρχει πια...
Ηράκλειο, λοιπόν, αεροδρόμιο Νίκος Καζαντζάκης, ή και λιμάνι, αν θέλετε. Αμφότερα δίπλα στη θάλασσα γαρ...

Και Λατώ. Δε συνηθίζω να προτείνω ξενοδοχεία παρεκτός κι αν α. βρίσκονται στα μαύρα ξένα, β. με βρίσκουν απολύτως σύμφωνη. Το Λατώ ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Από το 2007 έχω το δωμάτιό μου, και το θυμούνται, το πρωινό μου έρχεται όταν το θέλω, όπως το θέλω, και το κυριότερο απέναντι ο Κούλες, το λιμάνι και το Αιγαίο. Και ολίγον φεγγαράκι την τελευταία φορά.

Χειμώνας στο Ηράκλειο, λόγω δουλειάς, ΕΑΠ στις Αρχάνες, και δε μοιάζει με τα καλοκαίρια. Τα τελευταία τσάρτερ αναχώρησαν τον Οκτώβριο και το Δεκέμβρη που θα ξαναπάω θα είμαστε εμείς κι εμείς. Ηράκλειο ίσον βόλτες, κοινώς περίπατοι κι από την πρώτη φορά που πήγα, αρχές της δεκαετίας έως σήμερα έχει αλλάξει πολύ.

Πρώτα απ' όλα, έχει αποκτήσει προμενάντ, περπατάς δίπλα στη θάλασσα για χιλιόμετρα ολόκληρα στη γνωστή προκάτ διαμόρφωση, πλάκες-φοίνικες-παγκάκια και μία παιδική χαρά για ξεκάρφωμα. Έπειτα μπαίνεις στον Κούλε, το κάστρο, μη μπερδεύεσαι, κοίτα ψηλά για το σήμα της Γαληνοτάτης και προχωράς σε μία από τις ωραιότερες διαδρομές έβερ, λέω εγώ τώρα, κι άμα είναι πολύ χειμώνας και τα κύματα ξεπερνούν τους κυματοθραύστες, γίνεσαι και μούσκεμα. Να σημειώσω να βάλω γαλότσες την επόμενη φορά, λοιπόν. Εκεί στη μικρή μαρίνα, έχει ένα-δυο καφέ, ωραιότατα, για να ρεμβάσεις, να στενάξεις, να μιλήσεις άμα έχεις παρέα, να σιωπήσεις, άμα δεν έχεις.

Άλλο περπάτημα: από την κρήνη Μοροζίνι, στο πεζοδρομημένο τμήμα, Καλοκαιρινού ως κάτω στη θάλασσα, στους γύρω δρόμους, στο Αρχαιολογικό Μουσείο (επεκτείνεται, εκτίθενται τα λιγοστά γνωστά, πρίγκιπας, δίσκος, σαρκοφάγος και ολίγα ρυτά), στον Άγιο Τίτο, στον Άγιο Μηνά, στη Δημοτική Πινακοθήκη, έχω πετύχει εκθέσεις κατά καιρούς, στα ολίγα παλαιά κτίσματα που θα βρεις εκεί γύρω.

Τι άλλο να κάνεις: να φας μπουγάτσα στον Κιρκόρ, την τελευταία φορά δε μου άρεσε τόσο, θα του δώσω άλλη μια ευκαιρία, για την ανάμνηση της μπουγάτσας μετά το πρωινό τρέξιμο, παλιά, όταν το πρωί μιλούσαμε αγγλικά και τρέχαμε κιόλας.

Να φας θρακόψωμο στη Θράκα, σουβλάκι με ψωμί και γιαούρτι, αντί πίτα και τζατζίκι. Εγώ το λατρεύω, εις εκ των αδελφών μου το σιχαίνεται, δε θα σας πω ποιος, δοκιμάστε το.

Να πιεις ρακή, ενώ λοιπόν δεν την έχω τη ρακή, στην Κρήτη κάπως μου 'ρχεται και δώστου.

Να πας και στις Αρχάνες, σημαντικότατος τόπος επί μινωικής εποχής, ωραίο χωριό τώρα, το μάθημα γίνεται στο παλαιό Δημοτικό Σχολείο κι αυτό μου αρέσει, καίτοι πρακτικά δυσκολευόμαστε, κρύο, πολύ κρύο το χειμώνα. Ευγενέστατοι στην καφετέρια απέναντι από το παλαιό δημοτικό. Ένα εικοσάλεπτο δρόμος, μπορείς.

Και στη διαδρομή Ηράκλειο-Αρχάνες, να δεις τα βουνά και τις καλλιέργειες και να θυμηθείς ότι η πατρίδα του Διός είναι τόπος ευλογημένος. Κι εγώ δεν είμαι από κει, άρα τα περί τοπικισμού άτοπα.

Θα συνεχίσω με ημερολόγια δρόμου, σε έναν κύκλο σχεδόν πλήρη από τότε που ξεκίνησα το ιστολόγιό μου.

Ακούω Τρύπες, Η δικιά σου κοντινή Αμερική, για την εισαγωγή και για την Αμερική.
Και The Quest, Bryn Christopher

Διαβάζω περί κυκλαδικών ειδωλίων, η εισήγηση το απαιτεί.


Οι φωτό από την Άνοιξη του 2008.

Περισσότερα σύντομα...