ΧΙΟΣ

Χρωστάω μία νήσο Χίο (όχι το καράβι) και παρότι οδεύουμε - με το ζόρι ορισμένοι - προς το χειμώνα, θα κάνω το χρέος μου απέναντι στο νησί και στους ανθρώπους του.

Βόρειο Αιγαίο, λοιπόν, εντάξει δεν είναι και Σαμοθράκη (που, θέλοντας κάποια στιγμή να πάω, κοίταξα το χάρτη και κατάλαβα το β συνθετικό από που προήλθε, μα δίπλα;), αλλά είναι προς τα πάνω - και κυρίως προς τα ανατολικά, ήτοι απέναντι από την Τουρκία, εξ ου και το πάλαι ποτέ ήρθαν (δις) οι πρόσφυγες απ' τον Τσεσμέ που απέχει μια ανάσα, ενώ σήμερα πηγαίνουν οι Έλληνες απέναντι για shopping (τι;) και sightseeing (πολλά).

Πηγαίνεις με το καράβι, για αμετανόητους λάτρεις αυτό, εγώ μετά το χουνέρι της επιστροφής από την Κάλυμνο επαναπροσδιόρισα εντός μου γιατί προτιμώ το αεροπλάνο και πηγαίνω με το αεροπλάνο: τρεις αεροπορικές εταιρίες ερίζουν, δηλ. πηγαίνουν, αυτό, δε σφάζονται κιόλας, τα εισιτήρια δεν είναι φτηνά, έλα όμως που ούτε του πλοίου είναι, άσε που στην Ελλάδα ο,τιδήποτε έχει αεροδρόμιο απέχει από την Αθήνα 40 λεπτά, τελεία. Πανοραμικές από το αεροπλάνο και δε συμμαζεύεται και χαίρεσαι που πας - ή που ξαναπάς δεν είναι θέμα.

Η χώρα είναι μεγάλη (όχι η Ελλάδα, η Χώρα της Χίου), είναι πόλη, ας πούμε, έχει δηλ. Hondos Center και κίνηση, άρα είναι πόλη, δεν το συζητώ. Έχει μία υπέροχη βιβλιοθήκη, του Κοραή, κι ένα άγαλμα, του Κοραή επίσης, που μια βραδιά κάποιος φιλεύσπλαχνος τον λυπήθηκε που φύσαγε πολύ και του σκέπασε το ξέσκεπο κεφάλι του με έναν κώνο απ' αυτούς τους "εκτελούνται δημόσια έργα", πλην δεν πρόλαβα να τον φωτογραφίσω, μου τον κατεβάσανε - τον κώνο, όχι τον Κοραή. Κι απέναντι από τη βιβλιοθήκη έχει ένα φρεσκότατο γκράφιτι, σύνθεση κανονική σε τοίχο που προσφέρεται γι' αυτές τις δουλειές, Μπράβο Χίοι!

Έχει mastiha shop και, όχι δεν κάνω διαφήμιση, έχω αδυναμίες απλώς, και δε με πληρώνουν, τις πληρώνω. Έχει φυσικά και μαστίχα, άπειρη μαστίχα, και σχίνους, απ' όπου δηλ. προέρχεται η μαστίχα. Και στη φωτό τα δάκρυα της μαστίχας στην παλάμη μου - μην τα ψάχνετε, τα έφαγα! Και δε σας λέω ποιος μου τα έδωσε, τι να πάτε να τον ρημάξετε τον άνθρωπο; Αλλά έχει πολλά το νησί, όλο και κάπου θα βρείτε φρέσκο πράμα.

Έχει τον Κάμπο με τα υπέροχα σπίτια του και κυρίως, μην ξεχάσω, ογδόντα διαφορετικούς τρόπους να μπεις στην πόλη και να βγεις από αυτή. Κάθε μέρα κι άλλος δρόμος, κουράστηκα. Έχει διάφορα κτήματα στον κάμπο, λοιπόν, που τώρα έγιναν ξενοδοχεία, εστιατόρια και άλλα τινά, κι εγώ πήγα σε ένα από αυτά, πώς το έλεγαν, ω Χίοι, και ήταν ειδυλλιακά και πολιτισμένα, αυτό, η Χίος είναι ένα μέρος πολιτισμένο.

Έχει κρύο. Μέσα στη θάλασσα και έξω απ' αυτή τα βράδια. Μέσα στη θάλασσα. Την πρώτη φορά της τελευταίας επίσκεψής μου που επεχείρησα να βουτήξω, στεκόμουν ώρα πολλή κι ατένιζα τάχαμου με το νερό ως τον αστράγαλο και ήδη μπλαβιά, ώσπου διπλανός τις κύριος, απ' αλλού φερμένος κι εκείνος το δίχως άλλο, αναφωνεί "Σαν το Βοϊδομάτη είναι" και πήγα να του πω, α  γεια σου, χρυσόστομε, κι έλεγα τόση ώρα τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει, τη μία και μοναδική φορά που έκανα μπάνιο στο ποτάμι, αυτό μου θύμιζε. Μπήκα. Και κολύμπησα πολύ. Θες το κρύο, θες που είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΕΣ οι θάλασσές τους, κάπως μου 'ρθε και έδωσα.

Οπότε, στο προκείμενο, εξάλλου ξαναζέστανε λιγάκι, κολυμπάμε ακόμα - όσοι προλαβαίνετε, εμείς οι πληβείοι τα κεφάλια μέσα, ως πότε, παλικάρια;
Πού να κολυμπήσεις:

Αγία Φωτιά, κάποτε, λέει, δεν είχε ξαπλώστρες - δεν το θυμάμαι. Θετικότατο είναι το γεγονός ότι οι σημαδούρες είναι μακριά, πολύ μακριά, οπότε αν είσαι του κολυμβητικού πας χωρίς να πάει η ψυχή σου στην κούλουρη μη σε κόψει κανά τζετ σκι εκεί που θα κολυμπάς. Καρχαρίες δεν έχει, οπότε πήγαινε ως εκεί, μπορείς.

Βολισσός, παλιά είχα πάει, ωραία είναι.

Μελανιός: ωστόσο, λέω εγώ κοιτάζοντας το χάρτη, άμα είσαι παραλία στη Β. Χίο και σε λένε Μελανιός, δε θα 'σαι και θερμές πηγές...Δεν πήγα.

Σαλάγωνας: μου είπαν να μην το γράψω, αλλά το γράφω τιμής ένεκεν. Είχα πάει παλιά. Ήταν υπέροχα. Πάρτε νερά, πολλά νερά.

Εν ολίγοις, το νησί διαθέτει άπειρες παραλίες, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι και ωραίες.

Πού να φάτε:
στα Γρίδια, στην ταβέρνα. Σε ποια ταβέρνα; Ε, μία είναι, θα τη βρείτε.

στα Αυγώνυμα, μεσαιωνικό χωριό τύπου Ανάβατος, πλην κατοικείται κιόλας, στο Αστέρι. Πολλές σφήκες, όπως λέμε εμείς, λιλικιές όπως λένε στη Χίο, άλλο είδος ονομάζουν σφήκα και μπερδεύτηκα, δεν την έχω την εντομολογία, καίνε τόνους καφέ για να τις απομακρύνουν, φαντάζουν τρομακτικές, πλην είναι άκακες, απλώς κάθονται μονίμως στο φαΐ σου και, αν δεν προσέξεις, μπορεί και να φας καμία κατά λάθος. Και μιας και θα είστε εκεί, πηγαίντε και στη Νέα Μονή, εν ενεργεία μοναστήρι, κορύφωση της βυζαντινής τέχνης, συνεχίζονται οι εργασίες αποκατάστασης. Είπαμε, είναι παλαιό. Και η διαδρομή, πολλή στροφή μεν, πολύ όμορφη δε.

Για ξενύχτηδες: διανυκτερεύει το Pizza Palace, στο λιμάνι.

Πού να πιείτε: στην παλιά ιχθυόσκαλα, Μπούρτζι. Να δεις να φεύγει το καράβι, τεράστιο δεν το συζητώ, και να λες ε ρε και να 'ρθουν τα απόνερα κατά δω τι έχει να γίνει...
Στον Κόκκινο Βράχο, αυτό που λέμε έντεχνο, ευτυχώς με την καλή έννοια.

Τι να φορέσετε: τη μέρα ό,τι όλοι το καλοκαίρι, ήτοι σχεδόν τίποτα. Τις νύχτες αμπέχονο τουλάχιστον.

Πού να μείνετε: εμένα είναι η αλήθεια πάντοτε με φιλοξενούσαν - παρά τα λεγόμενα, είναι φιλόξενο νησί. Πλην, θα έλεγα στο Χανδρής γιατί μου αρέσει η θέση του και που το λένε Χανδρής, άβυσσος, δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο λόγο, έτσι μου 'ρθε. Πάντως, στο δρόμο δεν πρόκειται να μείνετε. Έχει να δώσει από καταλύματα το νησί.

Ακούω Μικρές Περιπλανήσεις από τις Μικρές Περιπλανήσεις, Στίχοι: Στέργιος Παπαποστόλου Μουσική: Νίκος Αρμπιλιάς.