Τη Δευτέρα 30 Μαρτίου, 7 το απόγευμα στον κεντρικό Ελευθερουδάκη, ναι, αυτόν της Πανεπιστημίου, η γιορτή του SAGRADA FAMILIA. Και μαζί γιορτάζω κι εγώ και μαζί μου γιορτάζουν όσοι αγαπούν: το σαγράδα κι εμένα.
Κατά τα λοιπά, δύο-τρεις προτάσεις μόνο πριν αποσυρθώ για να συγκεντρωθώ με την υπόσχεση ότι θα επανέλθω την ερχόμενη εβδομάδα.
Διαβάζω: Το Άξιον Εστί, Οδυσσέας Ελύτης, γιατί πλησιάζουμε στο Πάσχα, γιατί σε κάθε ανάγνωση αποκαλύπτεται μία άλλη διάσταση, για τα "της αγάπης αίματα" που με πορφυρώνουν πάντα και για πάντα, ελπίζω.
Ακούω: επίσης το Άξιον Εστί, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
δύο:
Ανοίγω το Στόμα μου
και
Της αγάπης αίματα
Λεπτομέρεια: στο πρώτο βίντεο, προσέξτε το κείμενο που διατρέχει την οθόνη στο πάνω μέρος. Η πεμπτουσία αυτής της χώρας: η χώρα του Άξιον Εστί και συνάμα η χώρα του Τζόκερ-Πρότο. Πώς να απαιτείς συνέπεια; Παρ' όλ' αυτά, συνεχίζουμε να ταξιδεύουμε γιατί "θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων", Προφητικόν, Το Άξιον Εστί.
ευτυχώς που ακόμα οι έλληνες διαβάζουν τον Ελύτη. ή ίσως καλύτερα υπάρχουν ακόμα κάποιοι έστω! Στην εποχή της υπέρμετρης΄και κατακλύζουσας ανοησίας υπάρχουν άνθρωποι που του δίνουν λίγο τόπο να κατοικοίσει στα όνειρά τους, άρα υπάρχει ακόμα ελπίδα. Γιατί ο Ελύτης υπήρξε πάντα ένας ποιητής με "την ποιότητα των αποχρώσεων του λευκού", ιεροφάντης της μαγείας του λόγου, που δεν σταμάτησε ποτέ να ΄νιώθει μοναξιά. ό ίδιος άλλωστε έγραφε:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αυτά που μου αρέσουν είναι και η μοναξιά μου. δε σιμώνει κανείς. αν δεν είχα κάτι δυνατό κι αθώο συνάμα να με συντηρεί, όπως οι μέντες και οι λουίζες που ευδοκιμούν στον εξώστη μου, θα είχα πεθάνει της πείνας. Αλίμονο, μ΄έφαγε όπως τις καρένες των καικιών ο αρμόβουρκος, η μοναξιά μου".
Τι να πει κανείς για το μνημειώδες έργο του Ελύτη, το Άξιον Έστί! Ένας δρομοδείκτης της ελληνικής φυλής! ή καλύτερα ένας οδηγός επιβίωσης στην έρημο της σύγχρονης άνυδρης και αποκρδιωτικής πραγματικότητας, όπως ακριβώς και ο δημιουργός του. θα παραμείνουν μαζί, αναπόσπαστα συνδεδεμένοι ως διάφανοι φωτοδότες στον καταυγασμό της παγκόσμιας φιλολογικής πραγματείας. Γιατί ο Ελύτης , αυτή η δωρική μορφή των γραμμάτων, με το έργο του οριοθέτησε το ήθος μιας διάφεγγης ηθικής. Αντιγράφω και πάλι:
"Υπάρχει αρκετό απόθεμα φωτός στον κόσμο για να αντισταθμίσει το σκοτάδι και βοηθώντας να το φέρουμε στην επιφάνεια, και μόνο μ΄αυτό, ερχόμαστε σε αρμονία με την ύπαρξή που πληρεί τον προορισμό μας", αφού έτσι κι αλλιώς..."Στην αρχή το φως"
εμείς οι υπόλοιποι επιμένουμε να τον αποκαλούμε ταπεινωτικά ποιητή του αιγαίου, εκτιμώντας ότι όταν ο Ελύτης μιλά για το Αιγαίο περιγράφει απλώς την Ελληνική εντοπιότητα. εκείνος απλώς αποκαλύπτει την αισθητική του φωτός και εμπλουτίζει την ποίηση με νέους εκφραστικούς και γλωσσικούς τόνους, αποκαλύπτοντας έτσι ένα πιο συγκινισιακό τρόπο της τέχνης του ευζείν. ' Ο ποιητής δείχνει και η ορατότητα μεγαλώνει"
μένει σε μας απλώς να ανοίξουμε τα μάτια μας.
Τέσυ Μπάιλα
Αθηνά, πράγματι ταιριάζει απόλυτα στο Πάσχα, αλλά νομίζω όχι μόνο σ΄αυτό...Ευτυχώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέσυ, τα είπες όλα...
Φιλιά και στις δυο σας
Τέσυ, τον διαβάζουμε αρκετοί, εντός και εκτός συνόρων, ευτυχώς, όπως πολύ σωστά το θέτεις. Σ' ευχαριστώ για το υπέροχο κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ.
Κλημεντίνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο Πάσχα είναι η αγαπημένη μου εποχή στην Ελλάδα και αυτό που μου στοίχιζε περισσότερο τα χρόνια που δε μπορούσα να είμαι εδώ.
Καλό σου βράδυ, φιλιά.
Καλημέρα Αθηνά,
ΑπάντησηΔιαγραφήήθελα να σου ευχηθώ καλή επιτυχία για τη σημερινή εκδήλωση.Διάβασα το βιβλίο!
πέρα από την ανάγνωση όμως αυτού του βιβλίου, ειλικρινά αυτό που ιδιαίτερα με χαροποίησε ήταν το γεγονός ότι κυκλοφόρησε ένα τέτοιο βιβλίο, ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου όλα είναι ισοπεδωμένα και η λογοτεχνία βαδίζει ήδη στα χνάρια της τηλεοπτικής και όχι μόνο αποχαύνωσης.
Γιατί, με κύριο μέλημα την Ελληνική γλώσσα, ο αναγνώστης καλείται να θυμηθεί τη μεγαλοπρέπειά της.
Η γλώσσα γίνεται μια επιφάνεια λεία και λάμπουσα, που πάνω της χαράσσονται με απαράμιλλη μαεστρία, όλος ο εννοιολογικός πλουτισμός του εσωτερικού ήθους, που από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας φέρει.
Και αυτό ακριβώς είναι το ελπιδοφόρο. Με όχημα την εννοιολογική σήμανση, το κείμενο καταφέρνει να περνά από την αισθητική του συμπυκνωμένου λόγου στη λογική και αντίστροφα.
Έτσι, η πυκνή υφή του λόγου μεταβάλλεται σε τεχνοτροπική αναγκαιότητα που χαρακτηρίζει εκφραστικά το έργο και αναμφίβολα τα προσδιορίζει!
Ελλειπτικές προτάσεις, μακροπερίοδος λόγος στοιχειοθετούν το αναγκαίο πλαίσιο αναφοράς που χρειάζεται ο συγγραφέας για να αποδώσει το μήνυμα σε κάθε δυνατό αποδέκτη.
το ίδιο μήνυμα έτσι κι αλλιώς γοητευτικό. Η ιδέα της μοναξιάς που βιώνεται μέσα στο κοινωνικό περίγυρο της οικογένειας, αλλά και εκτός, σε κάθε μορφή διαπροσωπικών σχέσεων, και καθορίζει τελικά τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα μέλη της ως δύναμη κινητήριος της εσωτερικής αναζήτησης ή του προσωπικού ταξιδιού.
Του ταξιδιού που όλοι μας κάνουμε, κυρίως για το ταξίδι και όχι για τον προορισμό.
Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία τόσο στην σημερινή παρουσίαση, όσο και στο ίδιο το ταξίδι που το βιβλίο ήδη έχει ξεκινήσει.
Τέσυ Μπάιλα
Τέσυ,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσα ευχαριστώ, τα λόγια ανεπαρκή...
χαίρομαι που εκτίμησες, χαίρομαι που απόλαυσες ανάγνωση γιατί αυτό είναι το ζητούμενο τελικά στο ταξίδι των βιβλίων.
ναι, θα τα πούμε απόψε, στη γιορτή της χαράς!
καλό ταξίδι στο καινούριο σας βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλειος Βουτυράς
Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Βουτυρά,
ΑπάντησηΔιαγραφήελπίζω ότι λάβατε το email μου. Μακάρι να είχαμε επικοινωνήσει νωρίτερα να ήσασταν μαζί μας στη γιορτή του sagrada.