ΚΑΛΥΜΝΟΣ

και Τέλενδος και Ψέριμος μαζί. Ή και χώρια, ανάλογα με την έκταση της παρούσας ανάρτησης. Πήγαμε με το αεροπλάνο. Το 2006 η Κάλυμνος απέκτησε αεροδρόμιο - χωρίς duty free, μόνο ένα κυλικείο, αλλά με θέα απίστευτη και Καίτη Γαρμπή στα μεγάφωνα, που ακούγεται και έξω. Μεγαλεία...Η πτήση διαρκεί λίγο, πολύ λίγο, η δε προσγείωση είναι το λιγότερο θεαματική. Το αεροπλάνο είναι μικρό, πολύ μικρό όμως, ο δε αέρας το κουνάει κάπως ειδικά κατά την προσγείωση. Μετά κατεβαίνεις από μία σκάλα μικρή, πολύ μικρή και τη βλέπεις κάπως Κάλλας τις παλαιές εποχές. Ταξί αφθονούν τις ώρες των πτήσεων, οι αποστάσεις μικρές, δεν είναι ακριβά.

Επιστρέψαμε με πλοίο, το Διαγόρα, ωραίο πλοίο, λένε αυτοί που γνωρίζουν από πλοία. Δεν το κατέχω το είδος πλοίο εξ ου και κάθε ταξίδι με πλοίο είναι τουλάχιστον εξωτικό για μένα και βεβαίως εξαιρετικό. Ο Διαγόρας άργησε...Άργησε τόσο που ξεχαστήκαμε σα σε νησί Λωτοφάγων, ας πούμε, και περιμέναμε σαν το Γκοντό, σαν κάτι που ακαθορίστως θυμόμασταν ότι έπρεπε να περιμένουμε. Μετά ήρθε. Μετά κούνησε. Επί δωδεκάωρο, ήταν φαντασμαγορία, δε θα το αρνηθώ, κατά βάθος μου άρεσε κιόλας. Η επιστροφή στον Πειραιά με έθλιψε όπως πάντα, δεν ξέρω γιατί, κάτι έχει, οι ταλαίπωροι που φτάνουν, οι ταλαίπωροι που φεύγουν, μια ταλαιπωρία και μια ζέστη και μία χλαπαταγή, εκεί που εμείς νιρβάνα στη χώρα των νησιών.

Back to Kalymnos, λοιπόν. Η Κάλυμνος είναι το νησί όπου όλοι (στο Μασούρι) μιλάνε Greek-American, τη διάλεκτο που αγαπώ και με μπερδεύει και παθαίνω σύγχυση προσωπικότητος.

Πρωτεύουσα η Πόθια, το λιμάνι. Όμορφη η Πόθια, για κάποιο λόγο, μάλλον γιατί τους πλακώνει ένα τεράστιο βουνό από πάνω, τα σπίτια χτισμένα ασφυκτικά κοντά το ένα στο άλλο, ή γιατί ήταν αγαπησιάρηδες, δεν ξέρω. Πάντως η πρώτη εντύπωση είναι "αέρα, λέμε!"

Η Κάλυμνος έχει τις πλέον απίστευτες στροφές στο Αιγαίο - που δεν τα λες και φλατ τα νησιά του. Ειδικά εκείνη η μία, Η στροφή, αλησμόνητη...

Πού να μείνετε: να μείνετε στο Βαθύ, αν θέλετε ησυχία, ηρεμία, γαλήνη, συναναστροφή με τους ντόπιους και λίγο γνήσιο Αιγαίο παλαιών δεκαετιών - όπως το φαντάζομαι τουλάχιστον, δεν υπήρξα κατά τις παλαιές δεκαετίες για να το πιστοποιήσω κιόλας.
Να μείνετε στο Μασούρι ή στις Μυρτιές, αν θέλετε action, δηλ. μπανάνες, ποδήλατα, ομπρέλες, ξαπλώστρες, beach bars, άλλα bars, clubs (με guest d.j. Αλέξανδρο Παρθένη, ας πούμε, είδα αφίσα, δεν αστειεύομαι, θου Κύριε...)

Αυτοκίνητο να πάρετε, ή να νοικιάσετε εκεί: δε θα σας πω από που να νοικιάσετε, μπαίνω εντόνως στον πειρασμό να σας πω από που να ΜΗΝ νοικιάσετε, αλλά ας όψεται...Βεβαιωθείτε ότι δε θα απαιτηθεί να παραδώσετε το αυτοκίνητο τέσσερις ώρες πριν την άφιξη του πλοίου σας επειδή ο υπεύθυνος βαριέται και νυστάζει, αυτό μόνο. Και, παρεμπιπτόντως, στην Κρήτη χρόνια τώρα ενοικιάζουμε ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο από μία συγκεκριμένη εταιρία, όχι για τα τσακίρικά τους μάτια, αλλά για την απίστευτη εξυπηρέτηση.

Οι αποστάσεις στην Κάλυμνο, όπως προείπα, είναι μικρές, πλην η συγκοινωνία τραγική, άρα το αυτοκίνητο θα σας εξυπηρετήσει. Από πριν κλείστε το, μας είπαν, όχι καλέ θα βρείτε και βρεθήκαμε επαίτες για να βρούμε για τρεις μέρες με το ζόρι. Ακριβά θεωρώ, αλλά ακρίτες, ας υποχωρήσουμε λιγάκι.

Κατά τα λοιπά, η Κάλυμνος δεν είναι ακριβή. Έχω δει και ακριβότερα, εν ολίγοις. Κατάλυμα να με ενθουσιάσει δε βρήκα, εξ ου και δεν προτείνω κάτι συγκεκριμένο.

Πού να κολυμπήσετε: Μασούρι και συνέχεια Μυρτιές, μεγάλες παραλίες, οργανωμένες, δε γίνεται και κανένας χαμός και ακριβώς απέναντι η Τέλενδος, που φιλόδοξη νεαρά δήλωσε ότι θα πήγαινε κολυμπώντας - δεν πήγε, είχε ρεύμα. Ωραία, καθαρά, πλην για μένα κρύα νερά.

Ακτή, στο δρόμο από Πόθια προς Βαθύ. Πανέμορφη παραλία, μετά τις ιχθυοκαλλιέργειες, υπολειτουργούσα ταβέρνα με τουαλέτες που φωνάζουν για άμεση παρέμβαση του υγειονομικού, κι αν σας ζητήσει κανείς χρήματα για τις ξεχαρβαλωμένες ξαπλώστρες, ζητήστε απόδειξη και θα εξαφανιστεί ως διά μαγείας.

Πλατύς Γιαλός: η κοσμική, υπέροχες ξαπλώστρες και κύματα surf in the U.S.A. Μαύρα βότσαλα, όταν λέμε καίει, το εννοούμε, ποτέ από την ξαπλώστρα ως τη θάλασσα άνευ σαγιονάρας θα κ(λ)αίτε. Και καντίνα στην ανηφόρα, αλλά ο κύριος θα σας φέρει ό,τι ποθείτε μην κουραστείτε και πάτε μόνοι σας.

Λινάρια: επίσης κύμα, στην ίδια ευθεία είναι με τον Πλατύ Γιαλό άλλωστε, κάθεσαι όμως στα μπαράκια και την καταβρίσκεις, άσε που αγναντεύεις ένα υπέροχο ξωκκλήσι και λες ναι αλλά άμα δεν είχε ήλιο, άνετα το ανέβαινα το βουνό να προσκυνήσω - αλλά δεν το ανέβηκες...

Πόθια: δύο παραλίες ακριβώς έξω από την πόλη. Η πρώτη αδιάφορη, η δεύτερη, η επονομαζόμενη και πισίνα, ωραία. Μην κατεβείτε από τα κακοτράχαλα τα βουνά, έχει σκαλιά και δη φαρδιά-πλατιά, απέναντι. Ήρεμη, καθαρή, αίσθηση πισίνας τω όντι, στα μείον: πολύ παιδομάνι, αν θέλετε ησυχία. Με beach bar.

Βαθύ: η θάλασσα γνωστή και ως φιορδ. Ένα στενότατο σημείο όπου μπαίνουν τα πλοία, και βουτάς από μία πλατφόρμα, δεν είναι κακό, είναι περιοριστικό. Είναι πανέμορφο και η διαδρομή μέσα από το στενότατο δρόμο, μονής κατευθύνσεως, μην αγχώνεστε, μέσα στα περιβόλια, υπέροχη.

Που να φάτε: το φαγητό είναι το δυνατό σημείο της Καλύμνου. Φρεσκότατο ψάρι, θαλασσινά, συμιακό γαριδάκι αληθινό και ουχί προκάτ, και συμπαθητικά κρέατα. Σημειώστε: Ψυρρής στις Μυρτιές, Σεβαστός στη στροφή πριν το Μασούρι με απίστευτη θέα, πηγαίντε προς το ηλιοβασίλεμα, μας προσκάλεσε στην τράτα, αλλά μας πήρε ο ύπνος, συγγνώμη, 6 το πρωί τελικά δεν ηδυνάμεθα. Σπεσιαλιτέ του νησιού μία σαλάτα με παξιμάδι, το Μιρμιζέλι. Στον Καφενέ στην Πόθια, στο λιμάνι κοντά, πίσω από το άγαλμα ένος κυρίου που μου διαφεύγει η ταυτότητά του: η σαλάτα μαρούλι, που περιείχε και ρόκα και δη άγρια, έδωσε. Στο Βαθύ στην ταβέρνα της Σέβης, δε θυμάμαι πως τη λένε, με τους πελώριους βασιλικούς, δε θα σας ξεφύγει, κι αν είστε τυχεροί θα ακούσετε και το "Υπάρχω" α καπέλα από τον ψήστη που ξέρει τι σημαίνει μπριζόλα μέτρια ψημένη.

Που να πιείτε: στα Λινάρια, δύο μπαρ, η θάλασσα καλύπτει τα πάντα, η Μικρή Βενετία της Καλύμνου ας πούμε. Είναι μαγεία, τι να λέμε τώρα.

Να ανεβείτε στο Κάστρο κοντά στην Πόθια που θυμίζει Μυστρά ή Ανάβατο στους εκ Χίου ορμώμενους φίλους μας. Δεν ανεβήκαμε...

Θα συνεχίσω με Τέλενδο και Ψέριμο. Παρεμπιπτόντως, τα σφουγγάρια δεν είναι ντε και καλά καλυμνιώτικα. Οι σφουγγαράδες ήσαν Καλύμνιοι και περιζήτητοι ανά τη Μεσόγειο. Τα σφουγγάρια πωλούνται φυσικά εν αφθονία στο νησί. Αν είστε λάτρεις του είδους, θα βρείτε πολλά, σε άπειρα σχήματα και μεγέθη και θα μάθετε και πολλά πράγματα σχετικά.