ΜΙΚΡΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

Καθ΄όσον είμαι άνθρωπος του κέντρου. Και την εβδομάδα που μας πέρασε βρέθηκα και στο βορρά και στο νότο της πόλης, στο βορρά δε μετά από χρόνια εκούσιας αποχής.

Ένα ενδιάμεσο ταξίδι: από αύριο ξεκινώ εαρινό εξάμηνο στην Αρχιτεκτονική. Πάτρα ξανά λοιπόν. Και μόνο ο προσδιορισμός "εαρινό" και ο περί τέχνης διάλογος προμηνύουν ένα ωραίο εξάμηνο, ένα ταξίδι που αδημονώ να κάνω.

Κι ένα άλλο μικρό ταξίδι: η συναυλία. Του James Blunt, το Σάββατο που μας πέρασε στο Τάε Κβον Ντο, που δεν είχα ξαναπάει και δεν το βρήκα κακό. Το James λοιπόν δεν τον εκτιμούσα ιδιαιτέρως στο Back to Bedlam, αλλά με το All the lost souls κάτι έγινε, κάτι ταίριαξε, κάπως ήμουν πέρυσι τέτοιον καιρό συγκεκριμένα και κόλλησα.

Με αυτό:

ONE OF THE BRIGHTEST STARS

One day your story will be told.
One of the lucky ones who's made his name.
One day they'll make you glorious,
Beneath the lights of your deserved fame.

And it all comes round.
Once in a lifetime like it always does.
Everybody loves you 'cause you've taken a chance,
Out on a dance to the moon, too soon.
And they'll say told you so.
We were the ones who saw you first of all.
We always knew that you were one of the brightest stars.

One day they'll tell you that you've changed,
Though they're the ones who seem to stop and stare.
One day you'll hope to make the grave,
Before the papers choose to send you there.
And it all comes round.
Once in a lifetime like it always does.
Nobody loves you 'cause you've taken a chance,
Out on a dance to the moon, too soon.
And they'll say told you so.
We were the ones who saw you first of all.
We always knew that you were one of the brightest stars.
And they'll say told you so.
We were the ones who saw you first of all.
We always knew that you were one of the brightest

Προσέξτε τους στίχους. Και ενόσω το ερμήνευε, αστεράκια φώτιζαν τη σκηνή, σαν τα φωσάκια του μπαρ του Μόρισον κάπως, και κάπως σαν μαγικά και όχι του κόσμου ετούτου. Εν πάση περιπτώσει, η συναυλία ήτο ταξίδι, κι εκεί που καθόμουν ήσυχα-ήσυχα ήρθε ευγενής κύριος από το madtv και το αποτέλεσμα;

Κάτι άλλο δεν έχω. Τραγούδι, το αρχετυπικό για μένα τραγούδι συναυλιών, κυρίως για το κομμάτι που "εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική" για τις μέρες που τα νιάτα μου θα έχουν πλέον παρέλθει και θα αναπολώ..., Συναυλία, Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου, Μουσική: Νίκος Αντύπας, Εκτέλεση: Χάρις Αλεξίου, λάιβ στο Καλλιμάρμαρο, όπως του πρέπει.