ΤΕΛΕΝΔΟΣ

Τέως κομμάτι Καλύμνου, αποκολλήθηκε βιαίως κατά τους πρώτους μ.Χ. αιώνες - σεισμός έγινε δηλαδή, δεν έφυγε μόνη της η Τέλενδος - κι έκτοτε είναι χωριστό νησί. Είναι πολύ μικρή, ελάχιστη και συνιστά, μαζί με την Κάλυμνο, τη χαρά του αναρριχητή. Δεν ανέφερα τίποτε για τις αναρριχήσεις στην Καλυμνο, γιατί δεν το κατέχω το άθλημα και ό,τι και να γράψω θα είναι από ανακριβές έως γραφικό.
Στην Τέλενδο φτάνεις με καραβάκι από τις Μυρτιές, δες ανάρτηση Καλύμνου. Δέκα λεπτά διαρκεί η διαδρομή και έφτασες. Μπορείς και να μείνεις στην Τέλενδο, αν θες, όπως άλλωστε και στην Ψεριμο.
Πού να κολυμπήσεις: υπάρχει παραλία ακριβώς μπροστά στο λιμάνι, δε μας άρεσε, περπατήσαμε όχι πολύ, σε κανονικό μονοπάτι και βρεθήκαμε σε δύο παραλίες με ξαπλώστρες: η πρώτη για τους ντυμένους, η δεύτερη γυμνιστών. Μας άρεσε περισσότερο η δεύτερη, δεν τυγχάνουμε γυμνιστές και οι γυμνοί δε μας προπηλάκισαν, μια χαρά πας συνεπώς και ντυμένος, αρκεί να είσαι διακριτικός, αν με εννοείτε. Το δε όνομα αυτής Paradise!!!
Από την άλλη πλευρά τώρα, και στην πίσω πλευρά του νησιού υπάρχει ο Χοχλακας, υπέροχη παραλία, τρελό κύμα, μεγάλη, μεγάλες ομπρέλες, κατεβαίνεις από φαρδιά σκαλοπάτια α λα Λεγραινά, οι ομοιότητες σταματούν εκεί.
Αν πεινάσετε, ανεβείτε τα σκαλιά, θα βρείτε ένα ταβερνείο, ζητήστε σάντουιτς με ντομάτα και φέτα, θα με θυμηθείτε, ο Χαν δεν παίζεται.
Φαγητό: ταβέρνες κατά μήκος του δρόμου του λιμανιού πολλές. Μας κέρδισε ο φρεσκότατος ατομικός μουσακάς. Οχήματα δεν κυκλοφορούν, κυκλοφορούν θερμόαιμοι άνθρωποι, υπήρξαμε μάρτυρες σε καβγά τρικούβερτο, νέοι, γέροι και παιδιά κυριολεκτικά και τα σκάμπιλα σύννεφο...Φύγαμε με το ίδιο καϊκι με την αστυνομία και το συζητήσαμε λιγάκι. Στην Τέλενδο δοκίμασα φούσκα: οστρακοειδές του βυθού, πικρό πλην φρεσκότατο και είδα καθάρισμα πίνας. Αυτά είναι!

Έχει και σπηλιές, δεν ανεβήκαμε.