Όπερ σημαίνει ότι βγήκα στο κέντρο Σάββατο βράδυ μετά από αιώνες, ήτοι πρώτη φορά μετά τον τερατώδη από πάσης απόψεως Δεκέμβρη.
Και δεν έβρεχε, και είχε κρύο ωραίο και καθόλου υγρασία μετά από καιρό και μία υποψία ωραίου Αττικού βοριά και κυκλοφορούσε κόσμος και κυκλοφορούσα μαζί και ήμουν ασφαλής και δεν πατούσα σε σπασμένα γυαλιά και δεν έκαιγε κανείς τίποτα, πουθενά και ο βίος ήτο κανονικός.
Και θυμήθηκα γιατί παρ' όλ' αυτά επιμένω να ζω εδώ. Κι αυτό ήταν καλό.
Που πήγα δεν έχει σημασία. Έχω πάει και σε καλύτερα, εξ ου και δεν το προτείνω κιόλας.
Να πάτε να δείτε το Μπέντζαμιν Μπάτον, ως αλλαγή σε μία σειρά ταινιών με βάρος, Revolutionary Road κλπ., που ναι μεν, αλλά δε μπορώ να επωμιστώ τόσο βάρος. Όχι τώρα. Είναι γεγονός ότι θυμίζει Φόρεστ Γκαμπ, όπως διάβασα κάπου. Εμένα ο Φόρεστ μου άρεσε, συγκαταλέγεται δε στις κορυφαίες ταινίες μου. Δεν είναι, μόνο θυμίζει. Είναι μία αφελής, όμορφη ιστοριούλα, με όμορφους ανθρώπους, και πιστεύω ότι τα επόμενα μαλλιά μου θα είναι μακριά και ίσια στο χρώμα του χαλκού.
Καλό μήνα!
Θα συμφωνήσω για τον Μπέντζαμιν και την πόλη, αλλά όχι για τα μαλλιά! Καλό μήνα επίσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.
χαχα, Κ.
ΑπάντησηΔιαγραφήμα γιατί; Το μακρύ μαλλί ως αναγκαιότης, σκέψου το...
kαι δεν το έγραψε ο Αριστοτέλης το σχόλιο. Εγώ το έγραψα από τον υπολογιστή του Αριστοτέλη!
ΑπάντησηΔιαγραφή