Espagne

και, ως εκλεκτό μέλος των PIGS - μην προτρέχετε, κακεντρεχείς, τη συντομογραφία εννοώ, πήγα στα άλλα PIGS και έφαγα γουρούνια πλείστα όσα σε όλες τις εκδοχές τους, επιτυχείς και μη. Στη φωτό η θρυλική εκδοχή του χαμόν, jamon ισπανιστί. Η χαρά μου, μπούτια χοιρινά κρεμασμένα στα ταβάνια.
Και εξηγούμαι, PIGS = Portugal, Ireland (παίζει γερά και η Ιταλία, ερίζουν σου λέει για το ποιος είναι πιο γουρούνι απ' τον άλλον), Greece, Spain, ήτοι οι πτωχοί συγγενείς της ΕΕ. Πήγα λοιπόν στην Ισπανία με αφορμή ένα συνέδριο.
Πήγα πρώτα στη Μαδρίτη, μετά στο Τολέδο, μετά στη Σαλαμάνκα. Δηλ. στο Τολέδο πήγα και ήρθα, αλλά θα τα γράψω με αυτή τη σειρά. Το σημερινό είναι
α. εξαγγελία του τι θα γράψω μη και σας φάει η αγωνία
β. δήλωση ότι ζω ακόμα εν αντιθέσει με περίπου 60.000 καλούς ανθρώπους οι οποίοι καίτοι είχαν αποδημήσει εισέπρατταν συντάξεις. πού; στον άλλο κόσμο που θα πας; όχι, είχαν γίνει σύγνεφο τι να λέμε τώρα. Έτσι, για να τα λέμε όπως είναι: δε φταίει το κράτος καλοί μου 60.000 άνθρωποι που εισπράττατε τις συντάξεις των αποθαμένων, εσείς δηλ. δεν είστε διεφθαρμένοι; ε; ε; ε; Άντε και καλά στερνά! το προσπερνώ γιατί συγχύστηκα.

Σήμερα αγόρασα το πρώτο μου καρπούζι και ξέρω θα απορεί κανείς, τι δουλειά έχει τώρα το πρώτο της καρπούζι, σε λίγο θα μάθουμε για το πρώτο της δοντάκι κοκ. Όχι, το καρπούζι, εν αντιθέσει με το δοντάκι κι άλλες πρωτιές ενδεχομένως, το ΠΡΩΤΟ καρπούζι του καλοκαιριού σημαίνει επίσημα και πανηγυρικά την έναρξη του καλοκαιριού. Φέτος δε μου φαίνεται ιδιαίτερα πανηγυρικό. Είχε και ένα τεράστιο φεγγάρι τις προάλλες που μας διέλυσε τα νεύρα, αλλά επιβιώσαμε. Και με αφορμή το πρώτο καρπούζι οραματίζομαι θάλασσες και ακτές, αν και όχι φανατικά φέτος. Θα μου 'ρθει, δεν πειράζει. Μου τάξανε παρά θιν' αλός καταστάσεις αύριο, προσευχηθείτε μη βρέξει, δε θέλω.

Πήγα στον Πράισνερ την Κυριακή, που διάβασα μετά ότι τζάμπα ξελαρυγγιαζόμουν να προσπαθήσω να τον προφέρω Ζμπίγκνιεφ, Ζμπίγκνιου τον λένε τον άνθρωπο, μα πόσο αμόρφωτη, τσ, τσ, τς (τελικό ς, το έβαλα στο τέλος). Όπως και να τον λένε, ο Ζμπίγκνιεφ τα λέει. Lacrimosa εκ του lacrima = δάκρυ. Όπως όλα άλλωστε, και η τέχνη είναι στιγμές που μοιάζουν αιωνιότητες.

Επειδή τα πράγματα είναι αλλόκοτα και κουβάρι, πάρτε μία τσοκολάτα κον τσούρος, ήτοι το είδος της σοκολάτας-ροφήματος που την τρως με το κουταλάκι και βουτάς και τα άγευστα κατά τα λοιπά τουλουμπάκια μέσα - κόλαση - από τη Σαλαμάνκα με αγάπη, έτσι για να γλυκαθούμε μέρα που 'ναι.
Καλό καλοκαίρι με φωτό από τους κρεμαστούς κήπους της Μαδρίτης!