ταξίδι προς τα μέσα

κοινώς και με αφορμή ανακοινώσεις μέτρων, φαεινές ιδέες Γερμανών αναγνωστών, και κυρίως αντιδράσεις ημών, λέω να συγκεντρωθούμε λιγάκι.
Προηγείται ένα ποτ-πουρί πρωτοσέλιδων χθεσινών. Εγώ δεν είδα τηλεόραση την Τετάρτη, χθες όμως πήγα στην Πάτρα για το πρώτο μάθημα του εαρινού. Και καθ' οδόν τα έμαθα όλα από το ραδιόφωνο. Άκουσα και τα πρωτοσέλιδα και σκέφτηκα να τα καταθέσω εδώ.
Σήμερα έμαθα και κάτι άλλο: το βίντεο της Τζούλιας. Και ψάχνοντας τα χθεσινά πρωτοσέλιδα που όλα σχεδόν αναφέρονται στο οικονομικόν, είδα και το πρωτοσέλιδο της Espresso που φυσικά αναφερόταν στο βίντεο.
Γι' αυτό λέω, αν είναι να βγει κάτι καλό απ' το ζόρι που έρχεται, έρχεται, έρχεται, αυτό θα είναι να μαζευτούμε γενικώς. Να μαζέψουμε τα οικονομικά μας, να μαζέψουμε τη δηθενιά μας, να μαζέψουμε τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" που είπαμε και σκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους, να μαζέψουμε τα μυαλά μας που πήραν αέρα, να μαζέψουμε τις διαθέσεις μας που έγιναν αρπακτικές, να συγκεντρωθούμε στα καθ' ημάς, να "σηκωθούμε λίγο ψηλότερα", όπως θα έλεγε ο ποιητής, παρεμπιπτόντως, αναζητώ έναν ποιητή να εκφράσει καταστάσεις σήμερα και δε μπορώ να τον βρω. Και προπάντων να αναλάβει ο καθένας την ευθύνη του, την ολοδική του ευθύνη, γιατί δε μπορεί πάντα να φταίνε οι άλλοι, το κράτος, η κυβέρνηση, οι λήσταρχοι, η ΕΕ, οι Γερμανοί, οι Αμερικάνοι και οι Αβορίγινες.

Χωρίς να θέλω να πολιτικολογήσω και χωρίς να θέλω να φέρω το ζόφο στο ιστολόγιό μου, το ζόφο τον σιχαίνομαι, τη μιζέρια, να δεις, έτσι το καταθέτω το χθεσινό και προχθεσινό, ως ιστορική μαρτυρία λιγότερο και ως έργο τέχνης, σουρεαλιστικό το δίχως άλλο, περισσότερο.

Κατά τα λοιπά, εξακολουθούμε να ταξιδεύουμε. Οσονούπω.
Διαβάζω, λοιπόν, τα πρωτοσέλιδα, και μαζί τα Κείμενα για την Τέχνη του Δημοσθένη Κοκκινίδη, έτσι για να ξελαμπικάρει λιγάκι το κεφάλι μου και στέκομαι στις απόψεις του περί διδασκαλίας και δασκάλων της τέχνης στο πανεπιστήμιο.
Ακούω Στερεότυπα, Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Χρυσόστομος Μουράτογλου Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη.