...δε συνεπάγεται σε καμία περίπτωση το τέλος του ταξιδιού. Εδώ είμαστε, ελπίζοντας ότι θα εξακολουθήσουμε να ταξιδεύουμε.
Κάποτε ευαγγελιστήκαμε συνέπεια λόγων και πράξεων. Το ανακόλουθο πολεμάμε, ενίοτε όμως η ανθρώπινη φύση μας δε μας επιτρέπει να το πατάσσουμε.
Το καλοκαίρι υπήρξε υπέρλαμπρο. Το ταξίδι συνεχές και παρά τη γκρίνια, μας άρεσε κιόλας.
Ευχαριστώ τεράστιο στους συνταξιδιώτες για τη συντροφιά και τη συντροφικότητα.
Υπόσχεση συνεχείας σε πραγματικότητα διακεκομμένη.
Η πόλη με υποδέχτηκε με την πρώτη φθινοπωρινή ψιχάλα στο μεταίχμιο μεταξύ τέλους Αυγούστου και αρχής Σεπτέμβρη.
Αρχή Σεπτέμβρη ημέρα γιορτής, άρα κάτι θα ξέρει όστις μου έδωσε το όνομα.
Κι επειδή είθισται οι άνθρωποι μετά από τα λαμπρά καλοκαίρια τους να μπαστακώνονται σε άχαρους χειμώνες, εμείς ανθιστάμεθα και συνεχίζουμε.
Stay tuned...
Διαβάζω την Τέχνη της Χαράς, επιλογή του αεροδρομίου που με δικαίωσε. Σκεφτείτε την εποχή που γράφτηκε, σκεφτείτε το Γατόπαρδο, ακόμα καλύτερα διαβάστε τα μαζί.
Ακούω αυτό, Στίχοι, Μουσική, Εκτέλεση: Φοίβος Δεληβοριάς, έτσι για να θυμόμαστε ότι το καλοκαίρι δεν κρατάει για πάντα, μαζί κι ένα καινούργιο της Μελίνας Τανάγρη για κάτι μικρές ήττες και μεγάλες επιμονές και ετοιμάζω νέα CD για να συντροφεύουν νέα ταξίδια (μας).
Καλό φθινόπωρο. Τα φύλλα πήραν να κοκκινίζουν, ενώ η ροδακινιά όσο πάει γυμνώνεται. Τελικά το φθινόπωρο έχει να δώσει: αρκεί να το αφήσουμε.
Η φωτό από την Κρήτη, Σίσι, νομός Ηρακλείου, Αύγουστος 2009, μία μέρα που φύσαγε δαιμονισμένη κι αξιώθηκα να κρατήσω ένα μόλις ανασκαφέν ακρωτηριασμένο κυκλαδικό ειδώλιο που χωρούσε ίσα-ίσα στην παλάμη μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου