ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ

"Του μικρού βοριά παράγγειλα..."
να μη με φοβίζει τη νύχτα, αλλά εκείνος αγρόν ηγόραζε. Εν πάση περιπτώσει, υποτίθεται ότι εδώ και ώρες ετοιμάζω τα υπάρχοντά μου, πλην αδυνατώ.
Οι λεπτομέρειες έχουν ρυθμιστεί, τσέκαρα τον καιρό σε πέντε πολιτείες και ισάριθμες πόλεις, διαπίστωσα μετά χαράς ότι η Νέα Υόρκη θα με υποδεχθεί μετά από χρόνια χαρίεσσα - τουλάχιστον ηλιόλουστη, το υπόλοιπο το συμπληρώνω από μόνη μου, αλλά τη βαλίτσα ακόμη δεν την έχω ανεβάσει από την αποθήκη, γιατί;
Δεν ξέρω. Αύριο θα ετοιμάσω τα πράγματά μου. Αυτός ο μικρός βοριάς λειτουργεί διασπαστικά, με αποσπά από τη συγκέντρωση στα δικά μου, ακόμη και τα τετριμμένα κι αυτά δικά μου είναι, κι αυτός λυσσομανάει και κάνει θόρυβο μέσα από καμινάδες, μέσα από φύλλα, μέσα από κτήρια και κενά και δεν αφήνει μία ησυχία να έρθει, μία μικρή ησυχία, λίαν απαιτητέα.

Εν πάση περιπτώσει, ες αύριον τα προεόρτια των σπουδαίων. Τα σπουδαία από μεθαύριο, ήγγικε γαρ η ώρα της διάσχισης της πιο αγαπημένης υδάτινης επιφάνειας του πλανήτη: του Ατλαντικού.