Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

ΓΕΙΑ, ΠΑΩ ΝΑ ΖΗΣΩ...





Ο στίχος από το τελευταίο τραγούδι της Έλενας (Παπαρίζου) και πριν ξυνίσετε, σκεφτείτε το λιγάκι. Στίχος-μόττο του τριημέρου που έγινε πενθήμερο, φυγή, φυγή, φυγή, σε μία περίοδο μεγάλης πίεσης, το ταξίδι είναι ανάγκη επιτακτική και η φύση συνωμοτεί για να εντείνει αυτό το αίσθημα της φυγής, φωνάζοντας ως άλλη σειρήνα "έλα σε μένα, έλα σε μένα".

Πελοπόννησος ήταν (και) αυτή τη φορά η φυγή: Μεσσηνία, παρεμπιπτόντως, και Λακωνία, ο προορισμός. Αφορμές υπήρξαν, δεν είναι της παρούσης, γιατί βρέθηκα εκεί, η αιτία ήταν η ανάγκη του ταξιδιού, κοινώς αποσυμπίεση σε καιρό απαιτητικό.

Μεσσηνία, λοιπόν. Ως τώρα, Μεσσηνία για μένα ήταν η Πύλος, η ανυπέρβλητη παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, το ανάκτορο του Νέστορος, η γραφική πόλη με ένα από τα ωραιότερα λιμανάκια που έχω δει από το ξενοδοχείο που έβλεπε ακριβώς εκεί, όπως πριν κι από την Πύλο ένα αντίστοιχο ξενοδοχείο στην Τήνο, ένα εστιατόριο με φαγητό που δεν το περιμένεις εκεί: δε θυμάμαι πως το λένε, πάνε χρόνια...

Αυτή τη φορά, Μεσσηνία ήταν η Ανδρούσα, δήμος και χωριό, μέσα από μία απίστευτη τύπου Dukes of Hazard διαδρομή, με φίδια πατημένα και φίδια ζωντανά ιριδίζοντα και έρποντα, με στρατιωτικά αεροπλάνα να πετάνε χαμηλά σε θέαμα συναρπαστικό, με φούρνο που πήγα να ζητήσω οδηγίες και να "χαζέψω ψωμια" - φούρνο με λαμαρίνες, που μύριζε φούρνος, αν με εννοείτε, όχι σφολιατοειδή ακαθορίστου. Με εγκαταλελειμμένο κτήριο με ωραιότατες καμάρες στην πλατεία, πίσω από την εκκλησία, και, φυσικά, με κάστρο. Κάστρο μικρό, όχι εξαιρετικά διατηρημένο, αλλά φιλικό και φιλόξενο, και οπωσδήποτε περίβλεπτο και εγγυώμενο την καλύτερη θέα. Και παπαρούνες, και συκιές, αλλά ακόμη είναι νωρίς για σύκα, μόνο σε αφρόλουτρο...

Και η Καλαμάτα, όπου το αγαπημένο καπέλο ήταν φτηνότερο απ' ό,τι πριν δύο καλοκαίρια στο Μοναστηράκι και η ταβέρνα ήταν πάνω στη θάλασσα.

Και η Μάνη, όπου δεν είχα ξαναβρεθεί, πέτρα και πολλοί πύργοι προκάτ. Αρεόπολη: πέραν του αναπόφευκτα τουριστικού κλίματος και τις απαραίτητες πινακίδες στα γερμανικά, η Μάνη, σου λέει, η χαρά του Γερμανού, πλήθος τα τροχόσπιτα στο δρόμο κι όλα γερμανικά, η Αρεόπολη έχει μία αίσθηση ιστορίας, ωραία καλντερίμια και στο βάθος η θάλασσα. Και είχε και κρύο εκεί που δεν το περιμέναμε και μια μεγάλη καρυδιά στην αυλή του ξενοδοχείου που μου θύμισε την καρυδιά στην Αιολική Γη του Βενέζη που φύτεψε το κοριτσάκι κι ήταν απαρηγόρητο που δε θα την έβλεπε να μεγαλώνει.

Θα διακόψω εδώ, για τη Λακωνία θα συνεχίσω.

Να ξαναδιαβάσουμε την Αιολική Γη, για να θυμηθούμε την εποχή που υπήρξαμε αθώοι κι όλα μπροστά μας.
Να ακούσουμε τα τραγούδια που ακούγαμε τότε, γιατί η πολυτέλεια της νοσταλγίας δε μας χαρίζεται κάθε μέρα.

Είδαμε την πανσέληνο, να δούμε το ακόμα γεμάτο φεγγάρι, γιατί είναι πολλά υποσχόμενο.
Και να οραματιστούμε το επόμενο ταξίδι.

Στο μεταξύ, θα πάω ένα μικρό ταξίδι στο Διόνυσο, προσκεκλημένη της Λέσχης Ανάγνωσης Διονύσου, για να συζητήσουμε τη ΣΑΓΡΑΔΑ. Θα σας ενημερώσω γι' αυτό και για άλλα που ακολουθούν στα ΠΡΟΣΕΧΩΣ.

8 σχόλια:

  1. πολύ ωραίες φωτογραφίες Αθηνά!
    ευτυχώς που υπάρχει ακόμα αυτή η άλλη Ελλάδα. Η Ελλάδα των λουλουδιών, των μυρωδιών, η Ελλάδα του φωτός και της επιλογής να ζήσεις!
    καλό καλοκαίρι(εμείς ακόμη διάβασμα)
    Τέσυ μπάιλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aγαπητή Αθηνά, έπρεπε να μιλούσαμε πριν ξεκινήσεις, ωραία όλα αυτά που είδες, όμως υπάρχει και η Αρχαία Μεσσήνη με το θαυμάσιο τείχος του Επαμεινώνδα που η υποδειγματικη αναστήλωσή βραβεύθηκε από το Europa Nostra δύο χρόνια πριν, το επιβλητικό στάδιο, το Αρτεμισιον, το Μνημείο των Σαιθιδών το Βουλευτήριο και αυτό αναστηλωμένο και γενικά α επίσκεψη must. Iσως όμως έχεις ξαναπάει. ΄Οσο για Καλαμάτα my heart belongs to .Βλέπεις είμαι Μεσσήνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Τέσυ,
    εσείς διάβασμα, εμείς διορθώνουμε μέχρι τελικής πτώσεως, κουράγιο αμφότεροι, το ακαδημαϊκό έτος οδεύει προς ολοκλήρωση και το καλοκαιράκι μας περιμένει, επιτέλους τέλος!!!
    φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλημέρα Ελένη,
    Μεσσήνη ανυπερθέτως! Είχα πάει, ναι, παλαιά, στην πρώτη επίσκεψη στη Μεσσηνία το 2001, επιβλητικός χώρος, δεν το συζητώ, και όντως υπόδειγμα αποκατάστασης αρχαιολογικού χώρου σε μια χώρα που η έννοια της αποκατάστασης και απόδοσης στο κοινό μπάζει από παντού.
    Καλαμάτα δεν είχα ξαναπάει, αλλά θα ξαναπάω σίγουρα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να πάω στην αγαπημένη Πύλο, αλλά, δεν πειράζει, την επόμενη φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα, Καλώς την......!

    Γι΄αλλη μια φορά περασες καλά!! Τέλεια... Μου θύμισες το τριήμερο που έκανα πέρσυ τον Μάϊο στον Γερολιμένα και στη Βάθεια για να ξαναζήσω το Κλειδωμένο Συρτάρι της Πασχαλίας και να νιώθω τους επιβλητικούς βράχους γύρω μου. Ωραίο ταξίδι. Και καταπληκτικό το ξενοδοχείο στον όρμο του Γερολιμένα. Να πάς.....έχει καταπληκτικό φαγητό, θεσπέσιο πρωϊνό, διαφορετικό κάθε μέρα (είχα πάθει πλάκα..) και ως τύπος gourmet, έλιωσα.......
    Η φιλοξενία δε, καταπληκτική....... Τελικά είναι να το ΄χεις
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στην επόμενη επίσκεψή σου θα ήταν ωραίο να είμαστε μαζί, να σου δείξω τη μικρή "Μεγώ" μου την ηρωίδα του πρώτου μου βιβλίου που εμπνεύστηκα εκεί στα ερείπια του ναού της Αρτέμιδας στη Μεσσήνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κλημεντίνη,
    ευχαριστώ για τις πληροφορίες, πρέπει να επιστρέψω Μάνη, ήταν πολύ σύντομο το πέρασμά μου αυτή τη φορά. Γερολιμένας, λοιπόν, χμ...
    Θα περάσεις καθόλου από την έκθεση στο Πασαλιμάνι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ελένη, πολύ θα το ήθελα. Ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης η αρχαία Ελλάδα και τα αρχιτεκτονικά της ίχνη, για όσους δεν αντιστέκονται στη γοητεία τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή