ΠΑΤΡΑ ΙΙ, αφιερωμένο εξαιρετικά

Αυτή τη φορά δε θα είναι που να πάτε και τι να κάνετε, παρά παρεμπιπτόντως.
Στο ΠΑΤΡΑ ΙΙΙ οι λεπτομέρειες.

Η ΠΑΤΡΑ ΙΙ αφιερώνεται στους φοιτητές μου της Αρχιτεκτονικής Σχολής, στις εξαίσιες Παρασκευές και Δευτέρες πέρυσι, Τρίτες και ουκ ολίγες Δευτέρες, έτσι όπως πορευθήκαμε αυτό το ταραχώδες εξάμηνο, στο αγαπημένο πλέον Σ5, την "καλή" πλευρά, αυτή με τη θέα, και αφήστε επιτέλους τα παράθυρα ελεύθερα να μπαίνει φως!

Αφορμή το τέλος του χειμερινού εξαμήνου που μας συνέβη μόλις την περασμένη Παρασκευή και εγώ τώρα ας πούμε ότι ευτυχώ γενικώς και ειδικώς όμως ευτύχησα να έχω αυτή την τάξη με αυτή τη δυναμική, αυτές τις ατάκες και αυτούς τους φοιτητές αυτό το τρικυμιώδες χειμερινό εξάμηνο 2008.

Πάτρα λοιπόν είναι η Πανεπιστημιούλη στο Ρίο. Ο καφές - απαρεγκλίτως - στο Πάρκο της Ειρήνης πριν το μάθημα άμα τη αφίξει, και ευχαριστώ που το ανοίξατε ξανά και αδημονώ να έρθει η άνοιξη - επιτέλους πού είναι; τόσο κρύο υπέστην στις εσχατιές του κόσμου - να καθόμαστε κάτω από τον πλάτανο.

Και Πάτρα για μένα είναι ο,τιδήποτε σχετίζεται με το μάθημα και τις τάξεις μου - δε μπορώ να δω Πάτρα ανεξαρτήτως και δε θέλω κιόλας. Αγαπούσα από πάντα έτσι κι αλλιώς, αλλά τώρα πιο πολύ. Να πάτε, να πάτε, να πάτε. Και να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά να την αγαπήσετε οπωσδήποτε.

Τραγούδι: Τόσα καλοκαίρια, Δάκης (άσχετο-σχετικό, ξέρουμε εμείς...μου ταιριάζει στα σκαλιά της Αγίου Νικολάου, έτσι...)

Βιβλίο: Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι, έτσι, γιατί έχω αδυναμία στο Λουί (Ντε Μπερνιέρ, έλεος!!!)