...για το δρόμο, ας πούμε. Η φωτό από την Άνδρο, καλοκαίρι ΄08.
Με αφορμή τη συζήτηση περί ομορφιάς και ασχήμιας στην τέχνη αύριο και το μόττο μου στο φμπουκ περί υστερίας και απουσίας καλού γούστου.
Αυτό που απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό είναι η αισχύνη. Άσχετο με ταξίδια και καλοκαίρια, διαχρονική διαπίστωση γαρ, δεν αποτελεί εποχιακή ενασχόληση, ούτε σχόλη η απουσία αιδούς. Κι αυτή για μένα είναι η μέγιστη έλλειψη καλαισθησίας.
Διαβάζω περί τέχνης.
Ακούω λουλούδια πικροδάφνης να πέφτουν, κάνουν έναν ελάχιστο ήχο, που παραδόξως λειτουργεί εξόχως κατευναστικά.
Και υπενθυμίζω "ουδείς αγεωμέτρητος εισίτω", τα υπόλοιπα χάρισμα...
"Μη σπαταλάτε την περιφρόνησή σας. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ανθρώπων που τη χρειάζεται."
ΑπάντησηΔιαγραφήFrançois-René de Chateaubriand
Αγαπητέ ανώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήαν είστε από τους δικούς μου, γνωρίζετε. Αν όχι, μέγιστο για μένα ότι υποψιάζεστε.
Περιφρόνηση ποτέ, ούτε καν οίκτος, απορία μόνο απορία, πώς μπορείς να αποκλείεις τον εαυτό σου από τόσα θαύματα, για να κερδίσεις τι;
Εξ ου και το χάρισμα...
Κατά τα λοιπά, ο κοινός παρονομαστής ήταν και παραμένει χους.
και για άλλη μια φορά, ενώ υπογράφω ως Αριστοτέλης, είμαι η Αθηνά, απλώς γράφω από τον υπολογιστή του Αριστοτέλη, lol!
ΑπάντησηΔιαγραφή