Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Άννινος

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα χωριό, στα όμορφα πλην κακόφημα Γκράβαρα: η Περίστα. Κι εκεί γύρω ήταν ένα ανυπέρβλητα μεγαλειώδες βουνό, ο Άννινος.




Για να μη μακρηγορώ κι επειδή δεν είμαι σε mood για παραμύθι, η Περίστα είναι το χωριό του παππού μου στην ορεινή Ναυπακτία, ο δε Άννινος, ο γρανιτένιος όγκος που αγάπησα απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου και θα αγαπώ εσαεί.


Φέτος δε το καλοκαίρι τον ανέβηκα κιόλας και έμαθα ότι είναι φτιαγμένος από γρανίτη. Το γρανίτη τον αγαπούσα επίσης πάντα, αλλά δεν ήξερα γιατί. Τώρα έμαθα. Ανάβαση λοιπόν στα 1700 μ., από το χωριό Κόνισκα, απέναντι από την Περίστα, μπροστά στην οποία δεν πιάνει μία, σόρι κιόλας, αλλά στην πλατεία, πού αλλού;, έχει τρελό ταβερνείο κάτω από πλάτανο, με ευγενέστατους ιδιοκτήτες και εξυπηρετικότατα τρισχαριστωμένα τέκνα. Ο ελληνικός 1 ευρώ και κάτι κοψίδια αλησμόνητα. Εκεί έμαθα να εκτελώ σφήκες (και ουχί σφίγγες, θα το ξαναπώ μπας και το εμπεδώσετε, μάλλιασε η γλώσσα μου), οικολόγοι please don't shoot me, με χαρτοπετσέτα. Ήσαν πάνω στο κρέας μου και ήμουν πεινασμένη μετά από οκτάωρο στο βουνό.

Αν θελήσετε να πάτε, να πάτε πρωί, σαφώς να πάτε καλοκαίρι, ο Γιώργος και κάτι άλλοι που είχαν πάει πριν άφησαν κόκκινα βελάκια σε καίρια σημεία, κι όταν φτάσετε στην κατάβαση πια, εκεί που τα σταχοειδή χορταράκια γλιστρούσι, αφεθείτε, κάντε τσουλήθρα, και have the time of your life.

Τα σαντουιτσάκια που προανέφερα στο Πάντα Βρέχει θα σας χρειαστούν κι εδώ. Νερό θα βρείτε στη βρύση πριν την κορυφή. Αν συμπέσετε με τα προβατάκια, αφήστε τα να προπορευτούν. Έμαθα επίσης ότι αν δεν πιουν εκείνη την ώρα, μετά δεν ξαναγυρνάνε. Μη σκάσουν τα προβατάκια εξαιτίας σας, εν αντιθέσει προς άλλα είδη του ζωικού βασιλείου, δε σας φταίνε σε τίποτα. Έχει πέρδικες, άλλος ένας λόγος να πας καλοκαίρι, γιατί μετά έχει και κυνηγούς, μη σε περάσουν για πτηνό.

Γιατί να πας: για να δεις ότι τα άπειρα χωριά της περιοχής χτίστηκαν με αίμα κυριολεκτικά πάνω στα κακοτράχαλα βουνά και να αναλογιστείς τι εποχές πέρασε ο τόπος, ο έρημος τόπος (οσονούπω και κυριολεκτικά, δες τι θα γίνει σε δύο σ-κ με το κάλεσμα της Αυστραλίας "έλα σε μένα, έλα σε μένα΄") και ότι παρ' όλ' αυτά οι σκληροτράχηλοι άνθρωποι επεβίωσαν και μεγαλούργησαν, εμείς τα μαλθακά όντα, τα αδικημένα που έπεσαν στη λούμπα της ιστορίας οντίδια, δεν ξέρω τι θ' απογίνουμε.

 τα απράκια της φωτό είναι τα προβατάκια που πίνανε νερό - μετά πήγαν για φαΐ




Επίσης, για να δεις, όντας στην κορυφή, μία σειρά κορυφών και βουνοσειρών όσο φτάνει το μάτι, και να διαπιστώσεις ότι ναι, τα Γκράβαρα είναι αδιαπέραστος τόπος, παντού βουνά, περίκλειστος, για ανθεκτικές ιδιοσυγκρασίες.
έτσι, για να γελάσουμε λιγάκι: εννοείται ότι ο εξοπλισμός χρησιμοποιήθηκε - από μένα τουλάχιστον - αυστηρά για τις ανάγκες της φωτογράφησης. Όταν ανέβεις στο βουνό, φρόντισε να πάρεις κάποιον να κουβαλά μπουφανάκι, νεράκι, σαντουιτσάκι, φρουτάκι, και κυρίως αντηλιακάκι - ο ήλιος καίει στα υψόμετρα αυτά.

Ενίοτε με πιάνει μία περηφάνεια τύπου τοπικισμού, δε θα σου κρυφτώ. Έπεται συνέχεια στις φυσιολατρικές εξορμήσεις. Τις συστήνω και συνιστώ ανεπιφύλακτα διότι:
α. κάνεις γυμναστική
β. αναπνέεις καθαρό αέρα
γ. είναι σχετικά ανέξοδες
δ. προετοιμάζεσαι για την ώρα που θα πάρεις τα βουνά

Ακούω στο άστυ πια αυτό: Tindersticks, A Night In, καμία σχέση με τα βουνά.
"Αnd I know you 're hurting and I can't be there for you". Για σκέψου: συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά, ανθρώπινο γαρ.

Διαβάζω τα Άπαντα του Μάριου Χάκκα, Καισαριανιώτη par excellence. Άλλη φορά θα σας γράψω και κάτι από Χάκκα.










14 σχόλια:

  1. Αγαπητή μας περιπατήτρια και περιπλανήτρια,

    η βόλτα σου ακούγεται ονειρεμένη και ζηλευτή, παρόλο που δεν έχω ουδεμία ιδέα πούθε πέφτουν όλα αυτά! Αλλά σαν έρθει εκείνη η ώρα να πάρω τα όρη ελπίζω να με οδηγήσεις εσύ, σωστά;

    Φιλάκια από το κορίτσι της πόλης :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπημένη Σπυριδούλα,

    σου απάντησα αμέσως, αλλά το έσβησε. Όχι, δεν ήταν κακό, τουναντίον. Έλεγα λοιπόν ότι εννοείται ξανανεβαίνω anytime, γκρινιάζοντας βεβαίως, γιατί βουνό χωρίς γκρίνια δεν έχει νοστιμάδα.

    Καλό φθινόπωρο με χαρά σε πείσμα των καιρών και των κακών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μηπως γνωρίζεις την σημασία-προέλευση του βουνού?
    θα σου ήμουν ευγνώμων....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Άννινε,

      καλή χρονιά. Την ημέρα και την ώρα που ελαβα ειδοποίηση στο yahoo για το σχόλιό σου, ήμουν με τον πατέρα μου (καταγωγή Περίστα Ναυπακτίας, Άννινος κλπ.) και μιλούσαμε για κάποια φοβερά επεισόδια που συνέβησαν μια φοβερή εποχή σε αυτά τα φοβερά μέρη, όλα εκ του φόβος.

      Και για να απαντήσω: όχι, δε γνωρίζω, την ίδια απορία έχω κι εγώ, έβαλα τον πατέρα να το διερευνήσει και θα επανέλθω.

      Διαγραφή
    2. Χαιρετίσματα από ένα ακόμα τρελό με το χωριό του , τη Κόνισκα. Όταν πριν από πολλά χρόνια ήταν δήμαρχος στην Πάτρα ο κύριος Άννινος, είχε έρθει μια παρέα Πατρινών στην Κόνισκα. Τους λέμε λοιπόν ότι θα πάμε να δούμε τον Αννινο ... και μείνανε ... "μα εδώ πάνω ο Άννινος ?? τι δουλειά έχει ?" ρωτάγανε ... είχε πέσει πολύ γέλιο !!! Πάντα τέτοια πατριώτισα (ο μισός είμαι από Περίστα λόγω μητέρας)

      Διαγραφή
  4. Αγαπητέ άγνωστε ημι-Περιστιάνε, αντιλαμβάνεσθε ότι αγωνιούμε οικογειακώς να μάθουμε ποιος είστε! κατ' αρχάς, φίλε, ευχαριστώ για το σχόλιο. Μετά από τόσα χρόνια και με ανενεργό το ιστολόγιο, με συγκινεί να διασταυρώνονται οι δρόμοι μας, συμπατριώτες όντως όντες σχεδόν όλοι σ' αυτόν τον μια πιθαμή τόπο. κατά δεύτερον, εάν δεις την παρούσα απάντηση, σε παρακαλώ στείλε μου το όνομά σου στο athenahadji@yahoo.gr, ο πατήρ θα χαρεί ιδιαίτερα - ο παππούς δυστυχώς δε ζει.
    Ωραία η ιστορία με τον Πατρινό δήμαρχο, ομολογώ δεν την ήξερα.
    Και μια διόρθωση που τη χρωστάω από το καλοκαίρι του 2012 που ξανανέβηκα τα τρομερά βουνά με γεωλόγο στην παρέα: ο Άννινος φευ είναι ένας ταπεινός ασβεστολιθικός όγκος, ουχί γρανίτης. Κρίμα...αλλά κι έτσι τον αγαπώ για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΡΟΧΘΕΣ ΑΝΕΒΗΚΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ....ΜΑΖΕΨΑΜΕ ΤΣΑΙ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΒΟΤΑΝΑ...ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΤΟΠΙΟ!!!ΑΠΙΘΑΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα σας, MADE BY STONE. Να ΄στε καλά να ανεβαίνετε πάντοτε βουνά και κορυφές εν γένει. Αχ, νοσταλγώ, αλλά κάνω υπομονή ως τον Αύγουστο που το βουνό κι εγώ θα τα ξαναπούμε. Έως τότε, έρρωσθε. Αν δείτε το σχόλιό μου, γράψτε μου, παρακαλώ, τί βότανα; Ρίγανη σίγουρα, τί άλλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωραία η βόλτα σας, αλλά γιατί λέτε ότι ανεβήκατε στον Άννινο ενώ ανεβήκατε στο Πλατανάκι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kour darling, is that you? εάν ναι, μας χρωστάς ένα ρολόι - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Εάν όχι, που το ξέρεις το Πλατανάκι;

      Διαγραφή
    2. Έχω ανέβει και σε Άννινο, Πλατανάκι, Κουκουρέχι και γενικά σε πολλές κορυφές του Παναιτωλικού όρους και της Ευρυτανίας...τη λατρεύω αυτή την περιοχή

      Διαγραφή
  8. ωραίες εκπλήξεις στο αδρανές ιστολόγιο! ευχαριστούμε, Raw Verse. Επίσης αγαπώ τα βουνά μου, γεννήθηκα εκεί, οι ρίζες μου είναι εκεί, επιστρέφω όποτε μου επιτρέπεται. Η κορυφή του Άννινου έχει εντυπωθεί στο αισθητικό μου σύμπαν από τα παιδικά καλοκαίρια στην Περίστα και πλέον, όντας από χρόνια αλλού παππούς και γιαγιά, ο Άννινος είναι θαλπωρή. Ξανά ευχαριστώ, καλημέρα και καλή αντάμωση στα βουνά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είστε τυχερή που έχετε καταγωγή απ' αυτά τα υπέροχα μέρη! Ο Άννινος είναι από τα αγαπημένα μου βουνά...ακόμα θυμάμαι πόσο εντυπωσιάστηκα όταν τον πρωτοαντίκρισα από μια στροφή του δρόμου που ανεβαίνει προς Κόνισκα, στο χωριουδάκι του Άϊ Γιάννη...τον έχω αποτυπώσει ακόμα και σε σκίτσο να φανταστείτε!
      http://katelanos.blogspot.com/2015/07/ena-skitso-gia-ton-annino.html

      Διαγραφή