Ω, γλυκύ μου έαρ, μικρό βλαμμένο έαρ,
καλώς ήρθες. Θα περίμενε κανείς να μου φέρεις μία συγκίνηση, μια ροπή προς τις νεραντζιές, μια απαντοχή του Πάσχα, μία ανατριχίλα. Όχι, άχρηστο έαρ, μου έφερες ρίγη αρρωστίλας, μία ίωση απαίσια, λίγη αρχή αλλεργίας και μία απίστευτη βαρεμάρα που ξανάρθες και θα ξαναφύγεις κλπ. κλπ.
Ω βλαμμένο έαρ, σήκω και φύγε, να έρθει μία ώρα αρχύτερα το καλοκαίρι, να σιχτιρίζω κατά το δοκούν και χωρίς να με παρεξηγούν οι ρομαντικές φύσεις που κάτι προσδοκούν από την άνοιξη.
Ω πανάχρηστο έαρ, τα άνθη μου ετοιμάζονται να ξεσαλώσουν μετά από έναν σύντομο, thank God, χειμώνα, κι εγώ βαριέμαι να συμμεριστώ τη χλαπαταγή.
Ω πλέον βαρετό έαρ όλων των εποχών, που ήρθες ορμητικά μετά τον παγετό, ούτε ένα χιόνι της προκοπής δε μπόρεσες να επιτρέψεις με την ηλιθιότητα που σε δέρνει.
Ω έαρ, ξεφορτώσου μας και πάρε μαζί και τις προσδοκίες σου, enough is enough. Και ξέρεις κάτι; Κάπου τώρα είναι φθινόπωρο, μη χαίρεσαι, Άνοιξη που ποτέ δεν άνοιξες τίποτα.
Εις το επανιδείν.
καλώς ήρθες. Θα περίμενε κανείς να μου φέρεις μία συγκίνηση, μια ροπή προς τις νεραντζιές, μια απαντοχή του Πάσχα, μία ανατριχίλα. Όχι, άχρηστο έαρ, μου έφερες ρίγη αρρωστίλας, μία ίωση απαίσια, λίγη αρχή αλλεργίας και μία απίστευτη βαρεμάρα που ξανάρθες και θα ξαναφύγεις κλπ. κλπ.
Ω βλαμμένο έαρ, σήκω και φύγε, να έρθει μία ώρα αρχύτερα το καλοκαίρι, να σιχτιρίζω κατά το δοκούν και χωρίς να με παρεξηγούν οι ρομαντικές φύσεις που κάτι προσδοκούν από την άνοιξη.
Ω πανάχρηστο έαρ, τα άνθη μου ετοιμάζονται να ξεσαλώσουν μετά από έναν σύντομο, thank God, χειμώνα, κι εγώ βαριέμαι να συμμεριστώ τη χλαπαταγή.
Ω πλέον βαρετό έαρ όλων των εποχών, που ήρθες ορμητικά μετά τον παγετό, ούτε ένα χιόνι της προκοπής δε μπόρεσες να επιτρέψεις με την ηλιθιότητα που σε δέρνει.
Ω έαρ, ξεφορτώσου μας και πάρε μαζί και τις προσδοκίες σου, enough is enough. Και ξέρεις κάτι; Κάπου τώρα είναι φθινόπωρο, μη χαίρεσαι, Άνοιξη που ποτέ δεν άνοιξες τίποτα.
Εις το επανιδείν.
χμ...μια εβδομάδα μετά και τα καταφέρατε κ.Χατζή και την αποβάλατε βιαίως την πρόωρη Άνοιξη!Προσωπικώς δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα, καθώς συμφωνώ σε όσα καταμαρτυρείτε στο μικρό βλαμμένο έαρ, αλλά είναι τουλάχιστον ασυνέπεια εκ μέρους σας να διώχνετε το εν Ελλάδι έαρ και να εγκαταλείπετε τα πάτρια,ψάχνοντας να το εντοπίσετε αλλού.τσ τσ τσ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιόμως, έχει απόλυτο δίκιο το ωραίο και τα άλλα αισιόδοξο blog για όσα γράφει περί του βαρετού έαρος. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι μέρες της Άνοιξης,όπως, άλλωστε, είναι
ΑπάντησηΔιαγραφή"λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ' αρέσαν...
Τ' αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις
όπως το φέρει ο κόπος της τελειωμένης μέρας
και βγάζεις άλλα νοήματα κι άλλες ελπίδες,
πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.
Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω
λίγα φεγγάρια απόμειναν στη μνήμη,
νησιά, χρώμα θλιμμένης Παναγίας, αργά στη χάση
ή φεγγαρόφωτα σε πολιτείες του βοριά ρίχνοντας κάποτε
σε ταραγμένους δρόμους ποταμούς και μέλη ανθρώπων
βαριά μια νάρκη", όπως λέει και ο πάντα αγαπημένος μου Σεφέρης.
Ειδικά αυτή η άνοιξη τί καλό μας έφερε; "Aκόμη και το αεράκι μας πολεμάει", για να θυμηθούμε, μέρα που είναι. και τον Σολωμό, αυτό τον μεγάλο μας δάσκαλο.