Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

άνοιξη ή άνοιξε πόρτα;

Επειδή Κυρίες και Κύριοι εκείνο που μας προσάπτουνε τα χελιδόνια η Άνοιξη που δε φέραμε είναι ακριβώς η αγνότητά μας, κάπως έτσι το είπε ο ποιητής (Οδ. Ελύτης) στη Μαρία Νεφέλη, κάπως έτσι μου 'ρχεται καμιά φορά. Ας κάνει κάτι και κανάς άλλος πια!

Άνοιξη, σα να μπήκε δηλαδή σήμερα, αλλά σιγά που μπήκε, πάλι θα ανοίξουν οι κρουνοί του θεούλη και θα ξαναβάλουμε γαλότσες, αδελφές μου - παρεμπιπτόντως, αδελφές μου, μην παρασύρεσθε: η γαλότσα εξυπηρετεί αυστηρά και μόνο όταν βρέχει. Όταν δε βρέχει, δε φοράμε γαλότσα, end of story. Σήμερα φόρεσα σαγιονάρα, η πρώτη σαγιονάρα του 2010 σε ελληνικό έδαφος, μεγαλεία...

Άνοιξη. Δηλαδή, εγώ τώρα δε θα αρχίζω πάλι να λέω για νεραντζιές και άνθη κομματιαστικά. Όχι, αυτά τα είπαμε πέρυσι, άρα έχουν ειπωθεί. Θα πω άλλα. Πως με μία ανεπαίσθητη αλλαγή του καιρού αλλάζουν οι διαθέσεις των ανθρώπων. Συνεπώς και της πόλης τους. Η Αθήνα απόψε έχει κάτι από άνοιξη, οι Αθηναίοι επίσης. Ανοιχτά αμάξια, ανοιχτά σπίτια, ανοιχτές καρδιές; Μπα, μην τα παραλέμε.

Σκέφτομαι πως καμιά φορά νομίζεις ότι τα έχεις όλα, αυτό το βλέμμα θριάμβου. Τη στιγμή δε, σε ανύποπτο χρόνο, που αντικαθίσταται απ' το βλέμμα της συντριβής, εκεί στην αφέλειά του φανερώνεται ο άνθρωπος. Η άνοιξη μπορεί να σε κάνει να νομίσεις ότι τα έχεις όλα. Μπορεί να μη φταίει η άνοιξη βέβαια. Ας πούμε, να είναι τέτοια η συγκυρία και να τύχει και η άνοιξη. Άνθρωπος είσαι.

Το ερώτημα εσχάτως είναι τι με αφορά. Ας το σκεφτούμε, τι μας αφορά; Κι ό,τι τελικά μας αφορά, αυτό να κρατήσουμε. Τα λοιπά περιττά.

Και αφού το έγραψα αυτό κάτι μεσολάβησε που με έκανε να θυμηθώ εκείνο το παλαιό που είχα  γράψει στην "Ελεγεία", τότε παλαιά, ότι "ο κόσμος δεν είναι μικρός, είναι απλώς κυκλικά κινούμενος γι' αυτό πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλον". Όμορφα πράγματα, έτσι να συνεχίσουμε, χωρίς να σκοντάφτουμε ο ένας πάνω στον άλλον - ξέρετε εσείς.

Καλό σας βράδυ.

Ακούω Πέρασ' ο καιρόςΜουσική: Σταμάτης Κραουνάκης Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου, ερμηνεία Γιώργος Μαρίνος. Ίσως και να το ξανάκουσα από δω, ίσως και όχι, πέρασε καιρός σε τούτο το ιστολόγιο και ενδεχομένως επαναλαμβάνομαι. Δεν πειράζει, μήτηρ μαθήσεως γαρ. "μ' όλες τις φωνές, ποτέ δεν έμαθα τι σ' έκανε να κλαις", τι λες τώρα; και σκέφτομαι, "μια κούκλα στα σκαλοπάτια" ή "τρενάκι που δεν πρόκειται να φύγει"; Ας κάνει κάποιος τη διανομή για πάρτη μου, παρακαλώ.

Διαβάζω κάτι άσχετα και άκυρα καμιά φορά, έτσι για να λαχταράω τα αναγνώσματα που με αφορούν ακόμα πιο πολύ. Και τώρα μου 'ρθε και το Νύχτα σπαρμένη μάγια, ας ξαναχειμωνιάσει, δε με βλέπω καλά, είναι νωρίς ακόμη, μ' ακούς; που θα 'λεγε κι ο ποιητής (μην παρασύρεσθε, το σ' αγαπάω μ' ακούς το 'πε κι ο Σαλαμπάσης, Στίχοι: Θεόδωρος Άγγελος Μουσική: Νίκος Μπαξεβάνης), για να ξεμυαλισθώ με την απάτη ότι έρχεται το καλοκαίρι. Δεν έρχεται, έχει άλλες δουλειές, όπως κι εγώ. Καλή διασκέδαση με το άσμα, χαλάλι σας!

Τελευταίο, ορκίζομαι, εαυτέ μου φυτό, τελευταίο και επιστρέφω στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός στον αγώνα, όχι στο γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί, παρά στο στυλό, το λάπτοπ, τον εκτυπωτή. Α, το θυμήθηκα: είδα Αμπιγιέρ, λατρεύω Στέργιογλου, σας το 'χω ξαναπεί; Λατρεύω, λέμε. Κωνσταντίνου, ναι. Βασιλιάς Ληρ όλα τα λεφτά. Τρελή φυσιογνωμία. Έχω κάτι ενστάσεις τύπου σκηνοθετικού, αλλά μέχρι να με καλέσουν να αναλάβω το Εθνικό, λέω να τις κρατήσω για τον εαυτό μου.

5 σχόλια:

  1. Όταν τελειώσετε με το ...σκηθετικό σας έργο μπορείτε να μου τεκμηριώσετε, επιστημονικά πάντα, γιατί απαγορεύετε γαλότσες άνευ βροχής και δη δια ροπάλου, ενώ εσείς κυκλοφορείτε Φλεβάρη μήνα με σαγιονάρες;Οι σαγιονάρες δεν απαιτούν ζέστη, ώστε να μη γίνονται τα δάχτυλα μπλε ή και μωβ;; Ώρα είναι να μας πείτε, ότι θα πρέπει να φορέσουμε γαλότσες Αύγουστο -καλέ μου μήνα- σε μια ενδεχόμενη μπόρα και αντίστοιχα σαγιονάρες Δεκέμβρη μήνα αν φανεί λίγο ο ηλιος.Αναμένω την τοποθέτησή σας, επι ποδός..
    Επίσης όσον αφορά στη διανομή ρόλων ...σας παραπέμπω στο γνωστό άσμα "ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου" , εκτός κι αν προτιμάτε τα μέσα μεταφοράς αφού "εδώ είναι το ταξίδι" οπότε και μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα στα : Με αεροπλάνα και βαπόρια, Ακριβό μου διθέσιο, In the death car, Τα τραίνα που φύγαν, Το ποδήλατό μου,Βγαίνει η βαρκούλα και άλλα ων ουκ έστι αριθμός....Σας ασπάζομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μόνο κριτήριο το σώμα. Το σώμα γνωρίζει τη θερμοκρασία. Γι' αυτό, όταν ανεβαίνει η θερμοκρασία ξεμυτίζουν δακτυλάκια άνευ πεντικιούρ με κίνδυνο να μας τα πατήσουν οι μποτοφορούντες.
    Η μπόρα του Αυγούστου είναι ευλογία, ας έρθει κι ας γίνουμε μούσκεμα.
    This is ground control to Major Tom, μιας και μιλάμε για ταξίδια. Ταξίδια μόνο απογειωτικά, αλλιώς μένω και σπίτι μου.
    Σας αντιασπάζομαι.
    Και σας εύχομαι Καλό Σαββατοκύριακο και πάντα εμπνεύσεις στα παιγνιώδη σχόλιά σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χαίρομαι Αθηνά που ταυτίζεται η αισθητική μας άποψη περί γαλότσας. Μα είναι ποτέ δυνατόν, γαλότσα παντός καιρού και μάλιστα φορτωμένη swarovski και ποικιλόχρωμα χαϊμαλιά?
    Το ταξίδι, σαν τίτλος του blog σου, δικαιώνεται απόλυτα τόσο από την μαγευτική ύφανση του λεξιλογίου σου όσο και από τις εξαιρετικές μουσικές παραπομπές. Μου θύμησες τραγούδι αγαπημένο και το`νιωσα σαν γλυκό ξίφος (αχ! Ζυράννα) στην ψυχή.
    Σου εύχομαι μια χαρούμενη ηλιόλουστη Κυριακή, άνευ σκόνης!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σου Άντρια, η Κυριακή μου ήταν ηλιόλουστη, αλλά δεν ήταν εδώ: Αρχάνες Κρήτης αυθημερόν, εξοντωτικό, ωραία ήταν πάντως.
    Τελικά, η σαγιονάρα με ξέκανε, όσο και να την κορόιδευα, τη δεύτερη φορά που τη φόρεσα, έχασα τη φωνή μου, φευ!
    ευχαριστώ, όπως πάντα, για τα υπέροχα λόγια...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αρχάνες εσύ, Αχαρνές εγώ. Ένας απλός αναγραμματισμός κι όμως, η μέρα με τη νύχτα!
    Περαστικά σου, ο ερχομός της Άνοιξης εύχομαι να αποκαταστήσει την υγειά μας!
    Για την ώρα, υπομονή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή