Kat' arxas, syggnomi gia ta greeklish. CDG diethnes aerodromio Parision, mia ora prospatho na peraso sosta to pwd gia na syndetho kai na grapso ton kahmo mou kai syneidhtopoio oti to o den htan o, htan 0.
CDG? Ti kano ego edo? Ego tora eprepe na xypno empleos enthousiasmou kai eneka jet lag noris-noris gia na paro svarna mouseia kai ektheseis, na pairno to proino mou kai na diasxizo to central park ligo sa sex and the city, poly san ton mikro kalo eayto mou.
E, pes pos den piga. Meta apo tesseris kai misi ores me ti zoni demeni sti thesi mou, to aeroplano ekeino den efyge pote. Ki ego anti gia to NYAC - pou de se afhnoun apo ti mprostini porta, parektos ki an foras ta kala sou, ex ou kai eixa ta psilotakouna kokkina loustrinia pedila mou sth gnosth pia se olous mas LV - pou parempiptontos taxidevei kala, ti sinisto anepifilakta - kateltysa sto sofitel apenanti apo tis afixeis tou ELVenizelos, xoris ta kala mou kai xoris kamia diathesi.
Ola kala, plin to parathiro den anoige ki ego thelo anoixta parathyra "ena aeraki na fysyxei stin athina" klp. Kai kapos mou 'rthe kai den ekleisa mati. Olonychties synomilies me Delta US kentrika pou apevisan mataies, eida "Polykatoikia" (imoun apegnosmeni, zito katanoisi), strifogyrisa mia kai dio kai treis kai dekatreis kai kata tis 5 anoixa to arti kleismeno mati mou gia na peraso apenanti sto agapimeno aerodromio pou toso mou eixe leipsei gia kamia dekaria ores sinolika.
Eimai loipon sto Parisi, diladi sto aerodromio, to Parisi oute apo makria, exei krio sto aerodromio exo kai upotheto kai sto Parisi, den exei LV toulaxiston ekei pou eimai ego kai krima giati afti ti rimadokleidaria poios tha mou tin anoixei?
Kai epivivazomai entos oligou gia Philadelphia. Nai, apoxaireta ti Nea Yorkh pou xaneis. Den itan grafto na do ti Nea Yorki Xristougenna. Ta xronia tis diamonis stin omorfi xora, Xristougenna piso, nostos klp. Sto endiameso, pote xeimona sti Nea Yorki, oute tora.
Agorasa to Great Gatsby - sto Parisi of all places - gia mpo ligaki sto klima. Ki enan apaisio kafe - de ftaiei o Gatsby gi' afto, oute to klima.
Eimai aisiodoxi oti afti i ptisi tha figei - kai tha ftasei kiolas. Avrio, an ola pane kala, tha xanapao sto aerodromio ths Philadelphia kai tha vretho sto filoxeno Durham me ta paidia, ta paidia, ta filarakia ta kala (ap' ta palia...)
deka xronia apo tin proti afixi, deka xronia akrivos apo kati allo...Oh well...
Exo to zavlakoma tou anthropou pou perase ores polles se aerodromio. Ki an to aerodromio einai eterotopia einai gia olous, ergazomenon symperilamvanomenon. Einai enas allos kosmos, mesa ston kosmo kai synama xehora. Kai kapote ton agapisa poli. Diapistono oti pleon de me syginei toso kai anhsyxo, poios tha me syginhsei pia?
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008
ΗΣΥΧΙΑ...
...το ζητούμενο. Εδώ γράφω για το ταξίδι, αλλά ασφαλώς συμβαίνουν. Πράγματα. Εντός τε και εκτός συνόρων. Τα βλέπω, τα ξέρω, τα ζω, δεν τα γράφω. Υπάρχουν άλλοι.
Αύριο το πρωί. Ελευθέριος Βενιζέλος. Γνωστά τα κατατόπια, προνόμιο να ταξιδεύω τις πρώτες μέρες που λειτούργησε, προνόμιο το βίωμα του χώρου που προσπαθεί να γίνει τόπος - κι έγινε, παρά τα προγνωστικά. Νοσταλγώ Ελληνικό, αλλά δεν κλαίω κιόλας.
Βαλίτσα σχεδόν έτοιμη. Πρωτιά: ποτέ πριν το πρωί. Τι μου συμβαίνει; Ενηλικιώθηκα. Ως προς τις αποσκευές μάλλον. Να θαυμάσω ή να ανησυχήσω;
Πρώτος σταθμός: Νέα Υόρκη. Χρόνια αρκετά έχω να πάω. Αγαπώ. Πάντοτε. Πρώτος σταθμός υπήρξε στην ήπειρο έτσι κι αλλιώς πριν δέκα χρόνια. Κι αφού όλα ορίζονται στα δέκα χρόνια (όρα "μετά από δέκα χρόνια ποιός θα το θυμάται;"), σοφά κατ' εμέ, αν με θυμάται ακόμη, καλώς.
Ανακαινισθείσα πτέρυγα ελληνορωμαϊκών στο The Met, έκθεση στο Ωνάση, Central Park μια ανάσα πιο πέρα, yellow cab από το αεροδρόμιο πρώτη φορά επίσης JFK-Manhattan σε yellow cab, ωραίο φαίνεται ότι θα είναι.
Εδώ λοιπόν, εδώ, που λέει και το τραγούδι, θα γράψω ένα χρονικό του ταξιδιού. Και ίσως άμα έχω όρεξη κι άλλων ταξιδιών, που έγιναν, που θα γίνουν, που δε θα γίνουν ποτέ, γιατί έγινε κάτι άλλο στο ενδιάμεσο.
Επιφυλάσσομαι...
Αύριο το πρωί. Ελευθέριος Βενιζέλος. Γνωστά τα κατατόπια, προνόμιο να ταξιδεύω τις πρώτες μέρες που λειτούργησε, προνόμιο το βίωμα του χώρου που προσπαθεί να γίνει τόπος - κι έγινε, παρά τα προγνωστικά. Νοσταλγώ Ελληνικό, αλλά δεν κλαίω κιόλας.
Βαλίτσα σχεδόν έτοιμη. Πρωτιά: ποτέ πριν το πρωί. Τι μου συμβαίνει; Ενηλικιώθηκα. Ως προς τις αποσκευές μάλλον. Να θαυμάσω ή να ανησυχήσω;
Πρώτος σταθμός: Νέα Υόρκη. Χρόνια αρκετά έχω να πάω. Αγαπώ. Πάντοτε. Πρώτος σταθμός υπήρξε στην ήπειρο έτσι κι αλλιώς πριν δέκα χρόνια. Κι αφού όλα ορίζονται στα δέκα χρόνια (όρα "μετά από δέκα χρόνια ποιός θα το θυμάται;"), σοφά κατ' εμέ, αν με θυμάται ακόμη, καλώς.
Ανακαινισθείσα πτέρυγα ελληνορωμαϊκών στο The Met, έκθεση στο Ωνάση, Central Park μια ανάσα πιο πέρα, yellow cab από το αεροδρόμιο πρώτη φορά επίσης JFK-Manhattan σε yellow cab, ωραίο φαίνεται ότι θα είναι.
Εδώ λοιπόν, εδώ, που λέει και το τραγούδι, θα γράψω ένα χρονικό του ταξιδιού. Και ίσως άμα έχω όρεξη κι άλλων ταξιδιών, που έγιναν, που θα γίνουν, που δε θα γίνουν ποτέ, γιατί έγινε κάτι άλλο στο ενδιάμεσο.
Επιφυλάσσομαι...
ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ
"Του μικρού βοριά παράγγειλα..."
να μη με φοβίζει τη νύχτα, αλλά εκείνος αγρόν ηγόραζε. Εν πάση περιπτώσει, υποτίθεται ότι εδώ και ώρες ετοιμάζω τα υπάρχοντά μου, πλην αδυνατώ.
Οι λεπτομέρειες έχουν ρυθμιστεί, τσέκαρα τον καιρό σε πέντε πολιτείες και ισάριθμες πόλεις, διαπίστωσα μετά χαράς ότι η Νέα Υόρκη θα με υποδεχθεί μετά από χρόνια χαρίεσσα - τουλάχιστον ηλιόλουστη, το υπόλοιπο το συμπληρώνω από μόνη μου, αλλά τη βαλίτσα ακόμη δεν την έχω ανεβάσει από την αποθήκη, γιατί;
Δεν ξέρω. Αύριο θα ετοιμάσω τα πράγματά μου. Αυτός ο μικρός βοριάς λειτουργεί διασπαστικά, με αποσπά από τη συγκέντρωση στα δικά μου, ακόμη και τα τετριμμένα κι αυτά δικά μου είναι, κι αυτός λυσσομανάει και κάνει θόρυβο μέσα από καμινάδες, μέσα από φύλλα, μέσα από κτήρια και κενά και δεν αφήνει μία ησυχία να έρθει, μία μικρή ησυχία, λίαν απαιτητέα.
Εν πάση περιπτώσει, ες αύριον τα προεόρτια των σπουδαίων. Τα σπουδαία από μεθαύριο, ήγγικε γαρ η ώρα της διάσχισης της πιο αγαπημένης υδάτινης επιφάνειας του πλανήτη: του Ατλαντικού.
να μη με φοβίζει τη νύχτα, αλλά εκείνος αγρόν ηγόραζε. Εν πάση περιπτώσει, υποτίθεται ότι εδώ και ώρες ετοιμάζω τα υπάρχοντά μου, πλην αδυνατώ.
Οι λεπτομέρειες έχουν ρυθμιστεί, τσέκαρα τον καιρό σε πέντε πολιτείες και ισάριθμες πόλεις, διαπίστωσα μετά χαράς ότι η Νέα Υόρκη θα με υποδεχθεί μετά από χρόνια χαρίεσσα - τουλάχιστον ηλιόλουστη, το υπόλοιπο το συμπληρώνω από μόνη μου, αλλά τη βαλίτσα ακόμη δεν την έχω ανεβάσει από την αποθήκη, γιατί;
Δεν ξέρω. Αύριο θα ετοιμάσω τα πράγματά μου. Αυτός ο μικρός βοριάς λειτουργεί διασπαστικά, με αποσπά από τη συγκέντρωση στα δικά μου, ακόμη και τα τετριμμένα κι αυτά δικά μου είναι, κι αυτός λυσσομανάει και κάνει θόρυβο μέσα από καμινάδες, μέσα από φύλλα, μέσα από κτήρια και κενά και δεν αφήνει μία ησυχία να έρθει, μία μικρή ησυχία, λίαν απαιτητέα.
Εν πάση περιπτώσει, ες αύριον τα προεόρτια των σπουδαίων. Τα σπουδαία από μεθαύριο, ήγγικε γαρ η ώρα της διάσχισης της πιο αγαπημένης υδάτινης επιφάνειας του πλανήτη: του Ατλαντικού.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)